3+ - Op het voorplat
van Tierenduin de afbeelding van een
luiaard gemaakt met monotype. Duidelijke lijnen, een eenvoudig sierlijk beeld.
Of wacht. Aan één hand zit een rafelig uitwasje. Een vinger? Onder de rug van
de luiaard zweeft ook nog een zwart puntje. En dan zie je opeens dat het
uitwasje en de punt samen met de contouren van de luiaard de kop van een haai
vormen. Haal het puntje weg en je hebt weer gewoon een luiaard.
Op de zwarte schutbladen
staat een wit, onregelmatig strepenpatroon. De volgende dubbele bladzijde is
wit met zwarte strepen. Zie ik daar ook een oog? Een detail van de prent loopt
van de bladzijde af, je slaat ze om: een slang! Nee, het is de staart van een
tijger, die pas op de volgende dubbele bladzijde zichtbaar wordt. In zijn
opengesperde muil zit de kop van de luiaard. Opnieuw loopt een staart (of een
slurf?) de bladzijde af, je slaat ze om en: verkeerd, het is de arm van een octopus.
In zijn eindeloze armen ontdek je vormen die naar diverse andere dieren verwijzen.
Naarmate je verder kijkt en weer terugbladert, herken je er steeds meer.
Met listige
suggesties, schijnbewegingen en optische illusies schept Geert Vervaeke
bladzijde na bladzijde, een verborgen dierenrijk. De bladzijden geven hun
inhoud slechts gaandeweg prijs, je moet de prenten van alle kanten bekijken,
verbanden leggen over de bladzijden heen en je niet voor een gat laten vangen.
Telkens wanneer je kijkt zie je iets nieuws.
Op sommige prenten zijn de
verborgen dieren ook voor een ongeoefend oog eenvoudig te vinden en te
herkennen, andere zijn werkelijk heel ingenieus ingewerkt in achtergrond of
combinaties met andere dieren. Over de opeenvolging aan het begin van het boek,
van zwarte bladzijden met wit strepenpatroon en omgekeerd, realiseer je je pas helemaal
op het einde van het boek dat je niet alleen een (gedeeltelijke) tijger zag,
maar ook een zebra. Het zijn spannende bladzijden: twee rennende vossen die
samen een krokodil vormen, een zebra tussen de bomen die enkel uit witte
strepen is opgebouwd, een ijsbeer in een bergachtig sneeuwlandschap dat
weerspiegelt in de donkere poolzee. Of niet?
Tierenduin is een boek waarin je kunt groeien. De eenvoudigste bladzijden
kunnen jonge kinderen aan het kijken en zoeken zetten, maar de meeste
zoekplaten verbergen ook een paar gecompliceerdere vondsten. De ijsbeer spotten
in het oog van de panda is makkelijk, een dier herkennen waarvan slechts een stukje
tussen de vlekken van een luipaard in zit, vraagt al meer inzicht. De moeilijkste
– en de mooiste! -- bladzijden zijn die waar de zoekplaat opgebouwd is uit lijnen
en vlakken, waarin je de compositie moet lezen om te zien wat verborgen zit. Dat
verschil in complexiteit maakt het boek al even uitdagend voor kleuters als
voor volwassenen. Als dat geen zeldzame prestatie is.
Geert Vervaeke: Tierenduin, Lannoo, Tielt 2018, 48 p. ISBN 9789401453158
deze pagina printen of opslaan