De geschiedenis van mijn seksualiteit is het debuut van Sofie Lakmaker. Op de achterflap staat een passage
uit het boek die meteen de kern van de roman beschrijft:
‘De geschiedenis van mijn seksualiteit luidt: dat ik altijd
op zoek ben geweest naar iemand die de deuren en ramen zou sluiten, zou zeggen:
en nu is het goed. Meer concreet viel ik eerst op mannen en toen op vrouwen,
natuurlijk altijd al op vrouwen, op Muriël de roodharige bijlesdocente met de
lange benen, op wie niet, maar ik hield mijn ogen of iets erg cruciaals ongeopend.
Dat doet ook eigenlijk weinig ter zake.’
De jonge held in het verhaal
vertelt over een korte periode in haar leven na de middelbare school. Ze
voetbalt, studeert en gaat om met allerlei mensen die haar niet echt lijken te
zien, maar die desinteresse lijkt wederzijds. Het leven overkomt haar namelijk,
de mensen komen in haar leven en ze schuift vrijblijvend aan. Ze benoemt die
vrijblijvendheid ook als een probleem, ook bij seks. Ze wil het liefst
achterover leunen en het ondergaan, maar ze concludeert dat je er bij seks niet
zo makkelijk mee wegkomt. Ze willen altijd dat je deelneemt en dat vindt ze dus
moeilijk.
De
hoofdpersoon is in feite heel egocentrisch en die zelfkennis heeft ze:
‘Weet je wat het is?
Ze trekken het zich altijd heel erg aan, die bedpartners, terwijl het in feite
nooit over hen is gegaan. Het is nooit over hen gegaan, altijd over mezelf, en
als je het me heel eerlijk vraagt – stond het me op sommige momenten nader om
in de Amstel te springen. De Amstel neemt me niet waar; heeft geen vriendinnen
om het aan door te vertellen; geen volgende geliefde met wie het een stuk
gemakkelijker zal gaan.’
Het is egocentrisme met de ermee gepaard gaande pijn. Want
wanneer je in je eigen echo leeft, zie en hoor je alleen jezelf en groeit de
angst. De worsteling van iemand op de drempel van volwassenwording is oprecht.
Dat ze daarbij ook nog eens lesbisch is, dat ze geen transgender is maar wel
een vrouw zou willen penetreren, maakt het allemaal nog net iets moeilijker om
grond onder de voeten te voelen.
De hele roman door is het ik-personage aan het vertellen.
Het is bijna babbelen, zo vloeiend gaan de zinnen en verhaallijnen in elkaar
over. Ze weet je aandacht hierdoor vast te houden. De schrijver heeft een eigen
taal en toon, ze schrijft met veel humor en ze is openhartig. Toch wil het
verhaal niet helemaal beklijven. Je voelt de dunne huid van de verteller, haar
kwetsbaarheid, maar iets cruciaals blijft ongeopend.
Sofie Lakmaker: De geschiedenis
van mijn seksualiteit, Das Mag, Amsterdam 2021, 223 p. ISBN 9789493168640
© 2024 | MappaLibri