Gabriel García Márquez (1928-2014), het boegbeeld van
de Spaans-Amerikaanse literatuur en de vader van het magisch-realisme,
beschouwt de roman als een poëtische omzetting van de werkelijkheid, waar het
bovennatuurlijke deel van uitmaakt. Hét werk, waarmee hij in 1967 in
Latijns-Amerika doorbrak en dat hem wereldvermaardheid bezorgde, is Honderd
jaar eenzaamheid, de ultieme spiegel waarin Latijns-Amerika zich herkende. Honderd
jaar eenzaamheid was voor Gabriel García Márquez een poging om een
integrale, literaire uitweg te vinden voor alle ervaringen die hem op de een of
andere manier in zijn jeugd hadden getroffen.
Kolonel Buendia in Honderd
jaar eenzaamheid is een tragische figuur: hij verloor niet minder dan 32
oorlogen. Hij is de stichter van het
Macondo, een onooglijk dorpje op het moeras veroverd, dat uitgroeit tot een
stad van enig belang, en aan zichzelf weer ten onder gaat. Het verhaal van de
familie Buendia draagt heel wat in zich van de mateloze en onzinnige
inspanningen en dito drama's waarin Latijns-Amerika zich gewenteld heeft en nog
steeds wentelt. En Macondo is -- aldus de auteur -- niet zozeer een bepaald dorp
dan wel een gemoedstoestand.
Ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van deze
klassieker onder de klassiekers verschijnt bij uitgeverij Meulenhoff de 73ste
herziene druk met een prachtige hardcover in een vertaling van
de Mariolein Sabarte Belacortu. Deze in 2010 door het Nederlands Letterenfonds
bekroonde vertaalster heeft een schitterend palmares van meer dan 70 titels,
waaronder Julio
Cortázar, Mario Vargas Llosa, Carlos
Fuentes en Jorge Luis Borges.
Amsterdam :
Meulenhoff 2017, 460 p. Vert. van Cien
años de soledad door Mariolein Sabarte Belacortu. ISBN 9789029091848. Distributie Lannoo
© 2025 | MappaLibri