6+ - Op een stormachtige dag waait een blauwe kroon tot vlak voor
de poten van Lodewijk, het schaap. Hij kijkt even schichtig om zich heen, gaat
vervolgens plechtig op twee poten staan en zet de kroon op zijn hoofd. Vanaf
dat ogenblik is hij Lodewijk l, koning der schapen. Van een tak maakt hij een
scepter, een hoge boom wordt zijn troon en een open plek in het weiland doet
dienst als publiek bed. Af en toe spreekt hij zijn volk toe vanaf een stenen
spreekgestoelte in de weide. Maar naarmate Lodewijk langer aan de macht is,
neemt zijn hoogmoed toe. De jacht wordt zijn favoriete tijdverdrijf. Bovendien
gaat hij in een indrukwekkend koninklijk paleis wonen, waar hij musiceert met
de beroemdste muzikanten en waar hij kan ronddwalen in de prachtige koninklijke
tuinen.
Van
heinde en verre komen ambassadeurs om hem te eer te bewijzen. Lodewijks honger
naar macht is echter nog niet gestild. Zo verplicht hij zijn volk om in een
militaire schapenpas achter hem aan te marcheren en zijn nieuw uitgevaardigde
wet dicteert dat alleen de mooiste schapen in zijn buurt mogen wonen. De andere
worden verbannen. Maar dan breekt een nieuwe stormachtige dag aan. De kroon
wordt van Lodewijks hoofd geblazen en hij slaagt er niet meer in hem te pakken
te krijgen. Even staat hij het kostbare kleinood beteuterd na te staren, maar
dan gaat hij nederig terug op vier poten staan en aanvaardt zijn lot: hij is
weer gewoon Lodewijk het schaap.
De tekst is sober en beperkt zich tot een opsomming van
Lodewijks daden als vorst maar de dreigende evolutie naar een dictatuur en
Lodewijks onbezonnen streven naar steeds meer macht komen mooi uit de verf.
Toch zijn het vooral Tallecs briljante illustraties die het verhaal inhoudelijk
naar een hoger niveau tillen. Hij kiest voor grote illustraties over een
dubbele bladzijde en weet perfect de sfeer te scheppen.
In het begin van het verhaal zien we Lodewijk in
uitgestrekte weidelandschappen tussen zijn soortgenoten. Tallec kleurt deze
landschappen opvallend natuurgetrouw, in stemmige herfstkleuren. De lezer ziet
in één oogopslag dat de koning hier nog tussen zijn volk staat, letterlijk met
twee van zijn vier poten in de natuur. Met Lodewijks ingesteldheid verandert
ook die achtergrond .Zo spreekt de illustratie van het reusachtige koninklijke
paleis met zijn paginagrote Griekse zuilen en rode fluwelen gordijnen
boekdelen: het is Lodewijk behoorlijk naar zijn hoofd gestegen. <br
/>
In de illustraties
zitten trouwens heel wat visuele details verborgen die vooral volwassenen
zullen doen glimlachen. Zo is de illustratie van Lodewijks koninklijke tuinen
een duidelijke knipoog naar de tuinen van Versailles. En de trotse houding van
de vorst der schapen wanneer de ambassadeurs hem komen groeten, is de
overbekende pose van de Zonnekoning. De schapen die uit het rijk verbannen
worden, zijn duidelijk de zwarte schapen.
De illustraties brengen ook
schitterend in beeld hoe het er bij een machtswissel in de politiek vooral om
draait toevallig de juiste persoon op de juiste plaats te zijn. Lodewijks
hilarische gelaatsuitdrukkingen evolueren van schichtig en onwennig naar
hooghartig wanneer de kroon komt aanwaaien .Wanneer de kroon weer wegwaait, is
hij eerst in paniek, dan chagrijnig en tenslotte berust hij. Het is
overduidelijk dat de machtswissel hem telkens gewoon overkomt. En het verhaal
gaat visueel nog een stapje verder. Op de laatste prent zien we een gekroonde
wolf naar de weide toestappen. Door de laatste storm was hij de nieuwe juiste
persoon op de juiste plaats. Hij heeft trouwens al heel wat inspiratie
opgedaan, want wie goed kijkt, zal hem al eerder zien opduiken tussen Lodewijks
onderdanen.
Jong en oud zullen genieten van deze geweldige
illustraties, al zal de betekenis van het verhaal pas bij oudere kinderen
volledig tot zijn rechtkomen.
Rijswijk : De Vier Windstreken 2016, [34] p. : ill. Vert.
van Louis Ier : roi des moutons door M.E. Ander. ISBN 9789051165517
© 2024 | MappaLibri