Wit Konijn in Wonderland

7+ - Wit Konijn in Wonderland is de nieuwste uitgave in de populaire reeks luisterboeken van uitgeverij Lannoo. Behalve fictieve biografieën van o.a. Mozart (Honderd kussen van een wonderjongen), Billy the Kid (Billy the Kid & de sheriff) en Baron von Münchhausen (De ware verhalen van de leugenbaron) bewerkte Siska Goeminne ook volkssprookjes, zoals Doornroosje en De notenkraker voor deze reeks.

In Wit Konijn in Wonderland voorziet Goeminne Lewis Carrolls Alice in Wonderland van een geheel eigen interpretatie. De openingsscène sluit nog sterk bij het oorspronkelijke verhaal aan, maar vervolgens komt Alice in opstand. In een pittige dialoog met het Witte Konijn fulmineert ze op sarcastische wijze tegen haar wat eenzijdige lot: ze wil niet langer de heldin van het verhaal zijn: ‘STOP! Ik doe niet meer mee, ik vertik het. […] Al die avonturen van mij zijn alleen maar een stomme droom.’

Als Alice vervolgens uit haar eigen verhaal stapt, gaat Goeminne de metaliteraire toer op. Het had een boeiende insteek tot een eigenzinnige interpretatie kunnen zijn, maar de uitwerking laat te wensen over. De schrijfster presenteert nogal inspiratieloos enkele losse scènes uit Alice in Wonderland waarbij ze – hoe vernieuwend toch! – de chronologische opbouw van het origineel niet langer respecteert. Zo transformeert Alice tot ‘Grijnzende Kat’ nadat ze van de Maartse Haas een drankje aangeboden kreeg en raakt ze verstrikt in een verhitte discussie met de Koningin. Het Witte Konijn probeert Alice telkens te behoeden voor een faliekante afloop, al blijkt dat nog geen sinecure. Het gejaagde vertelritme, in combinatie met enkele vlotte dialogen tussen Alice en het Witte Konijn, bewijst dat Goeminne een zekere stilistische evolutie doormaakt, al blijft er zeker ruimte voor verfijning. Haar tekst vormt wel een aanzet om het verhaal via de bijhorende cd te verlevendigen. Verteller Johan De Paepe beschikt over een aangename vertelstem, die de vertelling grotendeels draagt. Dat valt helaas niet te zeggen over de scherpe stem van Evelien Bosmans (Alice), die in overdrijvingen en schelle uitroepen grossiert.

Het herwerken van een literaire klassieker kan om verschillende redenen zijn verdienste hebben. Auteurs herinterpreteren de klassieke verhaalstof vanuit een actueel maatschappelijk standpunt en/of herschrijven (delen van) het verhaal vanuit een literaire traditie. Van dit alles is geen sprake in Goeminnes sterk vereenvoudigde verhaaltje: de auteur presenteert slechts enkele losse scènes uit het oorspronkelijke verhaal in een andere volgorde. Van een bijzonder flauwe en weinig originele invulling gesproken. Net zoals in eerdere luisterboeken zijn het de illustraties van Sebastiaan Van Doninck die het geheel overeind houden. In zijn gekende stijl portretteert hij een groteske Alice, die de prenten letterlijk domineert. Via haar buitenissig grote hoofd zet Van Doninck sterk op expressie in. Tegenover zo’n indrukwekkende figuur overtuigt het Witte Konijn als zenuwachtig, dynamisch figuurtje. Dankzij het functioneel inzetten van perspectieven creëert Van Doninck een unheimlich sfeertje, dat naadloos bij het verhaal aansluit. Ook de geslaagde restyling van klassiek geworden figuren als de Maartse Haas en de Koningin levert boeiende figuren op.

De integratie van tekst, beeld en geluid hebben hier niet tot een puntgaaf geheel geleid. Voornamelijk het gebrek aan een duidelijke visie bij de herwerking van de klassieke verhaalstof staat een gedegen uitwerking in de weg. In Goeminnes verhaal zegt Alice: ‘Ik vind dit trouwens een ontzettend flauw einde voor een verhaal.’ Helaas is dit niet alleen ook op het slot van Wit Konijn in Wonderland van toepassing; het gehele boek bevat slechts een flauw verhaaltje, waarin enkel de illustraties voor enige uitdaging zorgen.

Tielt : Lannoo 2015, [30] p. : ill. + cd. ISBN 9789401428156

© 2024 | MappaLibri