4+ - Pieter Koolwijk en Linde Faas zijn samen een heus oeuvre aan
het opbouwen. Deze nieuwe samenwerking, het prentenboek Foutje? Echt niet!,
is hun 10de project. Dit jaar volgen er nog twee: in oktober het Nederlandse
Kinderboekenweekgeschenk Schatpakken en een nieuwe editie van Baas
van de wereld, het enige boek van Koolwijk dat niet door Faas was
geïllustreerd (maar door Elly Hees, in 2016).
Lemniscaat geeft Foutje? Echt niet! uit in hetzelfde
fraaie grote formaat als de soloprentenboeken van Linde Faas. Mijn indruk is
dat Koolwijk nu en dan een verhaal (in dit geval een verhaaltje) verzint om zijn
illustratrice eens lekker de kans te geven uit te pakken. Dat gold voor De trollen
van Leif, waar Faas helemaal los kon op Noordse elementen en de kleuren
van het noorderlicht (ze woont in het noorden van Noorwegen). Deze kleuren kom
je ook nu weer tegen.
Het piepkleine, simpele
verhaaltje gaat ook uit van de illustrator. Die morst wat inkt, maar het
resultaat mag van de inktvlek beslist geen foutje genoemd worden. Waarmee we
meteen bij een lightversie van een van Koolwijks belangrijkste motieven zijn:
wie of wat je ook bent, en hoe je er ook aan toe bent: je mag er zijn. De vlek fantaseert
zich naar een tor, een vogel, een vis of ander soepel waterbeest, via een groot
banjerbeest naar een uiteindelijk nog groter eilandwezen. We herkennen Faas’
liefde een walvis op het water te leggen, zodat we ook het spiegelbeeld zien.
De zinnetjes
zijn geen hoogstandjes. Soms rijmen ze wat gemakkelijk of gezocht, een enkele
keer gaat het beter. Bijvoorbeeld bij de vogel. Dan is ‘kladder’ wel leuk na
‘fladder’, het gaat immers om een vlek, die overigens zelf graag een pretvlek
genoemd wil worden. Een keer doet Koolwijk een (niet heel overtuigende) poging
de jonge kijker/lezer te activeren: ‘Bestaat dat wel?/Een banjerbeest?’
Faas leeft zich
helemaal uit. Het begint al geweldig op het voorplat, met dat penseel als een
vinger van God dat een heus wezen schept. De explosie van kleuren lijkt op die
van de kleurenfonteinen op haar covers van Colafonteinen en spetterende
verfbommen (Lemniscaat 2015) en Spuitende slagaders en overstromende oceanen
(Lemniscaat 2017). De schutbladen hebben voorin oogloze inktvlekjes, achterin
gezichtjes.
Het
is degelijk vakwerk. Je herkent Faas aan de lange stengels waarlangs of
waartussen wezentjes lopen en vliegen. Aan de volle zeeën, lichtblauw aan de
bovenkant, donker in de diepte. Aan de fladderende groepen vogels. Aan de
landschappen, in het slotbeeld dat van het noorden. Evengoed: dit heeft ze al
vaker zo gedaan, ze heeft bewezen dat ze er goed in is. Stiekem hoop ik dat ze
het eens een keer anders aanpakt. Wie weet, verrast ze ons met de illustraties
van het Kinderboekenweekgeschenk. Aan het al vrij gegeven omslag is dat niet te
zien, maar toch is die kans er, onder andere omdat de binnenillustraties al
bijna tien jaar altijd in zwartwit zijn.
Pieter Koolwijk, Linde Faas: Foutje? Echt niet! Lemniscaat,
Rotterdam 2024, 26 p. : ill. ISBN 9789047716280
© 2024 | MappaLibri