3+ - ‘Mijn zusje is geboren’,
luidt de openingszin van Mijn zusje is een diplodocus, een oblong
prentenboek in felle kleuren. En wat hebben de ouders de entree van de nieuwe
baby in het gezin goed voorbereid: van in het ziekenhuis wordt broer betrokken
en wordt een warm welkom zoveel mogelijk gestuurd. Zusje krijgt een knuffeldier
van haar broer cadeau, en zij geeft hem een gitaar. Zoenoffers als het ware!
Haar broer mag zusje graag het huis rondleiden: uitbundig verwelkomt hij haar
in zijn kamer. Maar het blijft een zoektocht voor de kleine jongen: de ouders
fluiten hem terug als hij niet voorzichtig genoeg is met de baby. Hij probeert
haar op zijn niveau te doen mee-eten en -spelen, maar krijgt het deksel op de
neus en moet heel wat ‘Nee!’ slikken. Ondanks alle goede intenties in het gezin
heeft broer toch wel wat teleurstelling of woede te koelen. Symbolisch trekt
hij het dinopak daarvoor aan.
Zusje krijgt veel aandacht, je ziet het aan de blik van mama en papa in
de tekeningen. Waakzaam houdt mama van op de passagierszit een oogje in het
zeil wat er op de achterbank gebeurt. Natuurlijk zijn er ook momenten van
gezelligheid, als broer en de baby samen op de vloer liggen bijvoorbeeld. Broer
meent het niet slecht, maar hij moet natuurlijk inleveren: noodgedwongen geeft
hij de alleenheerschappij af. Dat komt met frustraties, tranen, en de woede
koelen op een kleine dinosaurus. Gelukkig ziet de knuffel met papa in de
gesloopte kamer er warm en geborgen uit. De aanvaarding komt uiteindelijk wel -
daar was de kunstgreep in het verhaal niet voor nodig - , want de fascinatie voor
dat wonderlijke zusje blijft duren. Als een welpje wordt de baby gelikt,
besnuffeld en bevoeld.
Met kleine middelen en in heldere, felle kleuren geeft Aurore Petit veel
emotie en expressie weer. De ogen van de personages zijn niet meer dan een
simpel streepje of bolletje, maar verraden veel gevoel. Leuke details zijn het
rondslingerende speelgoed overal, zoals het bootje dat in de chaos van
broertjes woedeaanval uit het kadertje is geschoven. Niet iedereen zal de
beheersing aan de dag kunnen leggen van papa als die braafjes aan de deur klopt
en het puin ziet. De poes speelt een bijrol, maar ook de sokjes die steeds maar
weer van babyzusjes voetjes glijden en de streep blote rug van mama, wiens
slippers dan weer voortdurend afvallen, zijn erg herkenbaar. Er zit realisme in
dit kleine verhaal dat een verwarde zoektocht verslaat van een grote broer die
een nieuwe positie zoekt na de gezinsuitbreiding.
Aurore Petit: Mijn zusje is een
diplodocus, Boycott Amsterdam 2023, 44 p. : ill. ISBN 9789492986566. Vertaling van La petite
soeur est un diplodocus oor Lidewij van den Berg
© 2024 | MappaLibri