Vanaf negen jaar

JEUGDBOEKEN NR. 8, SEPTEMBER 2018

Kelly Barnhill : Het meisje dat de maan dronk

door Kirstin Vanlierde

9+ - Onder het gezag van de Ouderlingen laten de mensen van het Protectoraat elk jaar een baby achter voor de heks van het woud. Het is een dag van droefenis, maar een noodzakelijk offer dat de gemeenschap een jaar lang beschermt tegen de vreselijke heks. De traditie wordt stevig in de hand gehouden door de Ouderlingen en de Zusters van de Ster, die het bewind voeren over het Protectoraat.
 
In werkelijkheid is de heks Xan een bijzondere, magische oude vrouw die de kinderen geen haar krenkt. Ze stelt zich geen vragen bij de offers, maar brengt de kinderen naar omliggende steden, waar ze opgroeien tot gelukkige en geliefde volwassenen. De inwoners van de steden zien Xan graag komen. De bewoners van het Protectoraat gaan gebukt onder angst en verdriet.

Als Xan een van de baby’s per ongeluk maanlicht te drinken geeft, slokt het kleintje daarbij een enorme dosis magie naar binnen. Xan besluit haar te houden als haar kleindochter, noemt haar Luna, en wil haar beschermen tegen de magie die als een slapende vulkaan door haar lijfje zindert. Samen met het moerasmonster Zwomp en het minidraakje Vurian voedt ze Luna op.
 
Het evenwicht in hun bizarre gezinnetje wordt verstoord wanneer Luna’s magie onhandelbaar wordt. Xans poging om die aan banden te leggen tot Luna ouder is, mislukt totaal en zorgt ervoor dat het meisje niets meer over magie kan leren of onthouden. Als ze dertien jaar wordt, zal het effect verdwijnen, maar dan zal alle magie in één keer naar boven komen, en Xan is er mogelijk niet meer om Luna dan nog te helpen om ze op de juiste manier te leren gebruiken…
 
In het Protectoraat krijgt de jonge Anteen, neef van de Opperouderling Gerland, intussen steeds meer vragen bij de manier waarop en de redenen waarom de dingen gebeuren. Vooral het lot van de vrouw wiens kind hij heeft helpen afpakken voor het offer, en die sindsdien als waanzinnig opgesloten zit in de toren van de Zusters van de Ster, treft hem diep.

ls hij en zijn vrouw jaren later zelf een kind krijgen dat geofferd dreigt te worden, trekt hij het bos in met de bedoeling om de heks te doden. Maar als het niet Xan is die al jaren de bewoners van het Protectoraat onder de knoet houdt, wie dan wel? En kan Luna haar krachten tijdig onder controle krijgen om ervoor te zorgen dat er geen onschuldige slachtoffers vallen?
 
Het plot van Het meisje dat de maan dronk zit goed in elkaar, en de personages zijn kleurrijk en divers. Lezers vanaf tien jaar die houden van een spannend verhaal in een sprookjesachtige setting en niet terugschrikken voor meer dan driehonderd pagina’s lectuur, zullen aan hun trekken komen.
 
Toch zijn er ook een paar minpuntjes aan dit boek. Het belangrijkste is dat alle personages, hoe kleurrijk ook, in feite vlak zijn. Goed is goed, kwaad is kwaad, hun karakter ligt vast en is aan het einde van het verhaal nog precies hetzelfde als aan het begin. De innerlijke bakens worden niet meer verzet. Dat is misschien oké voor een Walt-Disneyfilm (waar dit verhaal soms een beetje op gaat lijken als je bijvoorbeeld de twee sidekicks van Xan bezig hoort), maar niet voor een boek van driehonderd pagina’s. Als personages vijftien jaar ouder worden, worstelen met hun fouten, proberen hun krachten te ontdekken of steeds meer moeite krijgen om een hele stad met manipulatieve trucs onder de knoet te houden, dan verwacht je toch iets meer psychologisch doorzicht, een vorm van evolutie. Die is er niet.
 
Misschien in een poging om dat gebrek aan diepgang te compenseren, laat de schrijfster haar personages zich soms verliezen in poëtische bespiegelingen, dagdromen of nachtmerries. De draadjes die hen allemaal met elkaar verbinden, zijn goed gelegd, maar ze maken van de stoet vlakke personages nog geen ronde figuren. Bovendien zijn er eigenlijk te veel van dat soort momenten, en bij momenten houden ze het verhaal onnodig op.
 
Alles bij elkaar is Het meisje dat de maan dronk een onderhoudend kabbelend verhaal waarin vooral alle randvoorwaarden goed uitgewerkt zijn: het is een wereld met een goed plot, flitsen van poëzie, een mooie scheut magie, rijke landschappen. Alleen zijn de figuren die deze wereld bevolken van bordkarton. Jammer.
 
Kelly Barnhill: Het meisje dat de maan dronk, Leopold, Amsterdam 2018, 343 p. ISBN 9789025874469. Vertaling van The girl who drank the moon door H.C. Kaspersma. Distributie Standaard Uitgeverij 

deze pagina printen of opslaan