9+ - Lydia Rood is een van de vele
kinderboekenauteurs van De Schoolschrijver, die hen inzet ‘om leerlingen op
basisscholen taalsterk te maken en daarmee klaar voor de toekomst. De
Schoolschrijvers delen hun liefde voor verhalen schrijven en de magie van taal.
Kinderen verbeteren niet alleen hun taalvaardigheid. Ze gaan ook vooruit in
zelfreflectie, creativiteit en probleemoplossend vermogen. Ze vergroten hun
kansen om later volwaardig te kunnen meedoen in de maatschappij.’
De laatste zinnen kun je zonder meer plakken op wat er met
de intelligente hoofdpersoon van dit verhaal, Justin, gebeurt. Het is daarmee
ook wel duidelijk met wat voor een soort jeugdboek we hier te maken gaan
krijgen: een echt positief, realistisch Lydia-Rood-boek waarin we een berg
problemen tegenkomen die ze in sneltreinvaart ‘behandelt’ en naar een positief
einde voert. Voor literair genoegen of een geraffineerde structuur hoef je ze
niet te lezen. Ik heb het nu over haar 9+-probleemboeken, in de romans voor
oudere kinderen valt er op literair vlak meer te genieten, zie bij voorbeeld
het recente Niemands meisje.
Justins rivaal is alweer het derde boek
dat het resultaat is van haar werk voor De Schoolschrijver, in keurige
regelmaat verschenen in 2014 Ali’s oorlog
en in 2016 Xinia’s wraak, even
realistisch, positief en bemoedigend. Achterin vertelt een zekere Jason dat hij
dit verhaal samen met Rood mocht bedenken, een deel van de verhalen hoefde hij
niet te verzinnen. Hij roept zijn leeftijdgenoten op met iemand te praten als
het even niet zo goed gaat of als je gepest wordt.
Justin is daar in elk geval niet
erg goed in. Tegen de schooldokter, die constateert dat hij veel te zwaar is,
houdt hij zijn mond en zijn moeder wil hij zeker niet lastig vallen met zijn
problemen, die heeft het zelf zwaar genoeg. Ze is getraumatiseerd uit Rwanda
gekomen, maar vertelt daar niets over aan Justin en zijn broertje Max. Justin
gaat wel iets vermoeden (het heeft met extreem geweld te maken), als zijn
moeder met een psychose opgenomen wordt. Dus moet hij het hebben van de in dit
soort boeken natuurlijk altijd aanwezige helpers: Max, de juf, zijn beste
vriend Tobias, een niet-meelopend meisje in de klas (May) en de fantastische
pleegouders bij wie hij in het weekend woont: Jozefien en Bert.
Justin wordt ongelofelijk gepest (zijn er zo langzamerhand
niet een beetje te veel boeken die daarover gaan?), zowel op school als
onderweg naar huis. Opvallend: racisme speelt hierbij geen rol, dat zou het
boek ook wel overvol gemaakt hebben. Een van de pesters is Danilo, een ongeleid
projectiel, die zelf ook gepest wordt en thuis door zijn stiefvader geslagen.
Een toeval brengt de twee jongens bij elkaar. Dit levert onbegrip op bij
Tobias, maar veel meer ellende voor Justin als Jozefien en Bert zich over de
jongen ontfermen, waarmee een deel van de titel verklaard is.
Vaardig, maar niet erg
verrassend brengt Rood ons naar het happy end (voor een probleem of zes),
waarin Justin toont verder te kunnen kijken dan zijn neus lang is, mede dankzij
Jozefien. Die heeft er wel een verhaal bij nodig, uit de Griekse mythologie,
waarvan Justin een fan is, dat van Achilles. (Jozefiens hond heet trouwens
Pollux, dat beest gebruikt ze ook even voor de moraal). Zijn eigen creativiteit
heeft Justin dan al bewezen door een werkelijk sublieme (ook een tikje
ongeloofwaardige) spreekbeurt te houden over pesten, waarmee hij het respect
van de klas verdient. Nee, dat komt wel goed met Justin. En met Danilo, die
eigenlijk de blauwe ninja is?
Lydia Rood: Justins rivaal, Leopold, Amsterdam 2018, 121 p.
ISBN 9789025875442. Distributie Standaard Uitgeverij
deze pagina printen of opslaan