15+ -
‘Voor elk levend mens staan dertig dode zielen, want in die
verhouding overtreffen de doden de levenden.’
Met dit citaat uit A Space Odyssey valt Ava Dellaira met de
deur in huis. Angies vader is een van die dode zielen. Angie heeft het altijd
normaal gevonden dat zij en haar moeder, Marilyn, met z’n tweeën alleen waren. Marilyn
is een geweldige moeder, die haar dochter op allerlei manieren laat weten dat
zij het licht van haar bestaan is. Angie merkt wel dat ze erg vaag is over haar
verleden en, als ze denkt dat Angie het niet ziet, haar tranen laat stromen. Op
een dag vindt Angie een foto in een lade van haar moeder met een zwarte man,
een jongen nog haast. Ze stralen van geluk. Angie weet meteen dat hij haar
vader is. Ze vertrekt met een vriend naar Los Angeles om haar vaders broer te
zoeken. En wie weet vindt ze via hem ook haar vader, want misschien heeft haar
moeder wel gelogen toen ze zei dat hij verongelukt is.
Het verhaal wordt afwisselend
verteld vanuit het oogpunt van Angie en vanuit dat van Marilyn, achttien jaar
eerder. Marilyn zit in het laatste jaar van high school en logeert samen met
haar moeder, Sylvie, bij oom Woody, een drinker en gokker, die hen eigenlijk
liever kwijt dan rijk is. Maar met het inkomen van Sylvie kunnen ze de eindjes
niet aan elkaar knopen en dus hebben ze geen keuze. Sylvie droomt dat Marilyn
het in de filmwereld zal gaan maken, Marilyn zelf wil gaan studeren. Als ze
haar zwarte buurjongen, James, ontmoet, is het liefde op het eerste gezicht –
bij haar toch, hij blijft lange tijd afstandelijk. Maar thuis moet ze niet met
hem aankomen, want Woody moet geen zwarten.
Hoe Marilyn alleen is komen te staan met haar kind, blijft
tot het einde een vraag. Haar verhaal wordt vooral getekend door het verlangen
naar zelfstandigheid, de moeilijke omstandigheden van het één-oudergezin en de
warmte die ze vindt bij de familie van James. Angie wordt volledig in beslag
genomen door haar missie om de waarheid over haar vader te weten en haar moeder,
zoals ze als zeventienjarige op de foto was, terug te vinden. Sam, met wie ze
naar LA rijdt en die verliefd is op haar, krijgt maar zelden de aandacht die
hij verdient.
Dood,
maatschappijkritiek en racisme zijn thematische zwaartepunten in dit verhaal
over liefde, volwassen worden en verlies. Hoewel Dellaira een duidelijke
leidraad meegeeft, onder meer door de regelmatige verwijzingen naar het werk
van Joan Didion, komen de thema’s te weinig tot hun recht in het uitgesponnen
en wijd vertakte verhaal. Er kan niets gebeuren zonder dat de schrijfster er
niet weldenkend en psychologiserend op ingaat. Anderzijds blijft het levende
verdriet van Marilyn, zoveel jaren na de dood van haar geliefde, een feit
zonder meer. Het moet allicht het spanningselement dienen, maar in het licht
van de ontknoping was het veel boeiender geweest Marilyns emoties wat meer te
duiden en de verwerking van haar verlies – of de onmogelijkheid om het te
verwerken – een plaats te geven.
Dellaira schrijft met flair, haar stijl is op bepaalde
momenten poëtisch en verrassend, maar al te vaak mikt ze op goedkoop effect. Dat
maakt Op zoek naar te oppervlakkig, te
zeer toegesneden op een makkelijke, kabbelende lectuur die de thematiek geen
recht doet.
Ava Dellaira: Op zoek naar,
Luitingh-Sijthoff, Amsterdam 2018, 415 p. ISBN 9789024580323. Vertaling van In
search of us door Carolien Metaal. Distributie VBK België
deze pagina printen of opslaan