15+ - Het is zomer, 1985.
De vriend van Johanne, Henrico, ligt in een coma in het ziekenhuis. Het is niet
zeker of hij ooit nog wakker wordt. En als hij wakker wordt, wat zal zijn leven
nog betekenen? Ze hebben een stukje uit zijn schedel gezaagd om de zwelling van
zijn hersenen ruimte te geven. Het ziet er niet goed uit. Om enigszins grip te
krijgen op de hele situatie spreekt Johanne het verhaal van haar ontmoeting met
Henrico en de gebeurtenissen die daar op volgden, in op een walkman. Het gaat
over Henrico’s maten, over zijn vorige liefje Dora, die door haar ouders erg
kort wordt gehouden, Johannes artistieke moeder en haar broertje Paulie,
buurman Lomme die bijen houdt en bij wie Paulie niet meer weg te slaan is…
Er komen
gaandeweg heel wat problematische situaties naar boven – Paulie heeft autistische
trekken, Henrico heeft een broer die niet meer thuis komt, Dora belandt in een
instelling, zijn jonge jongens wel veilig bij buurman Lomme… Sprikkelman snijdt
op een wat losse manier een heel scala aan kwesties aan, waardoor de focus op
de gebeurtenissen die tot de vreselijke situatie hebben geleid, de mist in
gaat. Helemaal op het einde wordt duidelijk waarom de titel van het boek Bijenvader is, maar het verhaal van
Lomme – Paulie noemt hem zijn ‘bijenvader’ omdat hij hem wegwijs maakt in het
leven in de bijenkorf. Overtuigen doet het echter niet, Sprikkelman had haar
verhaallijnen daarvoor strakker in de hand moeten houden. Het boek wordt er
fragmentair en wat vrijblijvend door.
Waarom de roman in de jaren tachtig gesitueerd wordt, is me
niet geheel duidelijk en het vlotjes citeren van songteksten uit die tijd, doet
aan als een verplicht nummertje. Jammer wel, want Sprikkelman, die met deze
roman debuteert, kan best schrijven. Als ze zich kan loswerken uit de clichés
van de adolescentenlectuur, mogen er wellicht nog interessante dingen van haar
verwacht worden.
Rotterdam : Lemniscaat 2017, 148 p. ISBN 9789047708704.
Distributie: De Eenhoorn
deze pagina printen of opslaan