5+ - Eén ding moet je haar
nageven: Delphine Chedru slaagt erin om van bij de eerste blik op haar boek de
onverdeelde aandacht van haar lezerspubliek te vangen. Op een wel erg
bijzondere manier werkt ze eenentwintig tegenstellingen uit, telkens op een
dubbel blad. Op de linkerbladzijde staat de tegenstelling in woorden
geschreven. Het linkerlid is steeds zachtblauw gekleurd en het rechterlid
zachtrood, dit tegen een volledig witte achtergrond. Wanneer je de prenten op
de rechterbladzijde voor de eerste keer bekijkt, waan je je in een
surrealistisch schetsboek van Piccasso. Het is één grote chaos van verwrongen
objecten en dieren, die op het eerste gezicht niet zoveel betekenis lijkt te
hebben. Opvallend is wel het gebruik van dezelfde zachtblauwe en zachtrode
tinten, opnieuw tegen een witte achtergrond. Wie beter kijkt, zal beseffen dat
de beide taferelen die de tegenstelling in beeld brengen in feite over elkaar
heen zijn geschoven. Om klaarheid te scheppen in deze chaos is er een
kijkvenster met een blauwe en een rode strook. Als je door de blauwe strook
kijkt, zie je enkel wat rood gekleurd is en vice versa.
Kleuters zullen enthousiast zijn over het kijkvenster, want
ze kunnen de tegenstelling actief en op eigen tempo voor hun ogen tot leven
wekken. Maar door dit gadget komen de illustraties een stuk minder tot hun
recht. Chedru is een onmiskenbaar genie in het omzetten van één woord in een
schitterend uitgewerkt tafereel. Een mooi voorbeeld hiervan is de tegenstelling
opgesloten/vrij. Een vogeltje zit opgesloten in een sierlijk kooitje midden in
een overvloedig gedecoreerde woonkamer uit grootmoeders tijd. De
bloemetjesfauteuil afgewerkt met een protserig kanten doekje, het pluizig tapijt,
het streepjesbehang, de zware stoffen gordijnen, je kan ze haast aanraken. De
vrije vogels zijn trekvogels, die zich in een weidse lucht op de telefoondraden
verzamelen om naar het zuiden te trekken. Deze prachtige beelden verliezen
echter een stuk van hun zeggingskracht want ze worden wazig en irreëel door de
felle monotone kleur van het kijkvenster. Je zou de details zó graag beter
willen bekijken. Wanneer je bovendien het blauwe kijkvenster gebruikt, blijken
de blauwe tekeningen toch niet helemaal weggefilterd te zijn. Hierdoor worden
er vreemdsoortige schaduwen zichtbaar en boet illustratie nog meer aan
kwaliteit in. Over illustraties communiceren is alvast niet het hoofddoel. Door
het gebruik van het venster, is het uitgesloten dat je met twee naar dezelfde
illustratie kijkt op hetzelfde moment, dus het wordt ook heel wat ingewikkelder
om er samen over te praten. Een gemiste kans, want een goede duiding van de
illustraties is, vooral bij kleuters, even belangrijk als de tekst.
Inhoudelijk breidt Delphine Chedru het klassieke repertoire
aan tegenstellingen dat in de kleuterklas aan bod komt, verder uit: hallo/tot
ziens, opgesloten/ vrij, verdrietig/ vrolijk, droom/nachtmerrie, dapper/ bang,
aardig/gemeen, dit zijn toch minder evidente tegenstellingen die kleuters tot
verder nadenken over hun eigen persoontje aansporen. De originele inhoud kan
het kwaliteitsverlies van de illustraties echter niet goedmaken. De trend in
onze maatschappij is dat prentenboeken steeds hipper en blitser worden. Maar
hier was minder méér geweest.
Haarlem : Gottmer, 2015,
[44] p. : ill. + toverbril. Oorspr. titel: Bonjour, au revoir. ISBN
9789025759780
deze pagina printen of opslaan