Via collega-auteur Bibi Dumon Tak kwam Edward Van de Vendel
in contact met Roy Looman: ‘Je moet Roy ontmoeten. En daarna moet je een boek
over hem schrijven.’ Die ontmoeting resulteerde in een intense samenwerking
tussen de bekroonde auteur en de tiener die lymfeklierkanker overwon.
Wat begint als een quasi zorgeloos coming-of-age verhaal met
de 15-jarige Max (pseudoniem van Roy) in de hoofdrol, ontaardt in een
nachtmerrie als bij de tiener lymfeklierkanker wordt vastgesteld. Meteen neemt
Max een strijdlustige houding aan; ‘Dit is het ziekste spelletje dat ik ooit
heb gespeeld – maar ik kan ongelooflijk slecht tegen mijn verlies, dus ik ga
niet dood. Dan weet je dat alvast.’ Een ingesteldheid die door het verhaal heen
kenmerkend is voor Max en feilloos aan het inlevingsvermogen van de lezer
appelleert. Dat is meteen een grote verdienste van zowel Roy Looman als Van de
Vendel, want Max’ relaas is verre van vrolijk. Na het ontdekken van een
knobbeltje boven het sleutelbeen, volgt een lijdensweg langs ziekenhuizen,
behandelingen met chemo, operaties. De verregaande impact van Max’ ziekte en
behandeling op het familieleven komt eveneens aan bod.
Als doorgewinterd auteur vermijdt Van de Vendel sentiment of
dramatiek. Max’ emotionele rollercoaster krijgt levensecht gestalte en zijn
typerende vechtlust werkt aanstekelijk. Het schrijversduo beperkt zich niet tot
de kankerbehandeling, maar geeft een alomvattend verslag van Max’ omgang met
z’n beste vrienden, er is het voetbal, de meisjes, feestjes. Sterk zijn ook de
scènes na Max’ voorlopige ‘genezing, oftewel de kanker in remise. Een alles
omvattende angst voor een terugval verlamt Max steeds meer en staat een
zorgeloos participeren aan z’n omgeving in de weg. ‘Leven na kanker is hard
werken,’ zo stelt de psychologe Isabel en dat blijkt geheel naar waarheid.
Het dagelijks leven in al z’n facetten komt dus ruimschoots
aan bod, wat een levendig en vooral rijkgeschakeerd portret oplevert, zonder
Max tot typevoorbeeld van de kankerpatiënt te maken. Integendeel, Max geeft
blijk van een groot gevoel voor humor en (zelf)relativering en hij maakt de
lezer schijnbaar moeiteloos deelgenoot van zijn wanhoop én euforie. Van de
Vendel schrijft bijwijlen snedig, intens en beeldend proza, dat raakt en
beklijft.
Het
kankerkampioenschap voor junioren is een bijzonder aangrijpende en
beklijvende leeservaring. Het oprechte verslag van Max’ onverschrokken strijd
tegen kanker had perfect in het concept van de Slash-reeks gepast en zou meteen
een bijzonder sterke aanvulling zijn geweest. Het zijn immers ‘boeken van
bekende schrijvers geschreven op basis van het waargebeurde levensverhaal van
een bijzondere jongere.’ Zowel Max’ unieke levensverhaal en omgang met de
ziekte als Van de Vendels stilistische capaciteiten dragen daartoe onmiskenbaar
bij. Vergeet Een weeffout in onze sterren,
dit is een levensecht verhaal en bovendien beter geschreven ook.
Amsterdam
: Querido, 2015, 215 p. ISBN 9789045117805
deze pagina printen of opslaan