Vanaf negen jaar
JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2022
Yorick Goldewijk, Yvonne Lacet (ill.): Films die nergens draaien
door Robin van Elk
9+ - Cato is twaalf jaar, draagt het liefst twee verschillende sokken, heeft een knorrend konijn en houdt van kungfufilms. Ze heeft geen vrienden, want de kinderen uit haar klas vinden haar maar vreemd. ‘Dat doe je goed’ bevestigt haar moeder, want: ‘Er zijn al zoveel normale
mensen. Daar is geen bal aan.’ Het is de allereerste keer dat het meisje haar
moeder spreekt, zij is namelijk overleden tijdens de geboorte van Cato en ze
heeft alleen nog een rode jurk en een foto als aandenken. Dat ze elkaar toch
kunnen spreken is allemaal te danken aan de bioscoop van mevrouw Kano.
Films die nergens draaien, de nieuwe jeugdroman van Yorick
Goldewijk met illustraties van Yvonne Lacet, staat op de shortlist voor de
nieuwe Vlaamse literatuurprijs
de Boon. Eerder werkten zij al samen aan het prentenboek Hier zijn draken, waar de
verbeelding centraal staat. In dit jeugdboek worden lezers wederom uitgedaagd
om hun fantasie te gebruiken, het boek gaat namelijk over tijdreizen. In de
bioscoop waar mevrouw Kano Cato naartoe leidt, zijn films te zien ‘die nergens
draaien, maar die je altijd al had willen zien’. Aan de hand van een object
wordt een herinnering opgeroepen waardoor voor maximaal twee uur tijd in het
verleden doorgebracht kan worden. Goldewijk bouwt moeiteloos de spanning op.
Waar Cato eerst nog met anderen mee reist in hun herinneringen, vraag je je al
snel af wanneer het moment komt dat Cato de rode jurk van haar moeder uit de
kast trekt om haar in het echt te kunnen spreken.
De plot is ijzersterk, het is een
prachtig meeslepend verhaal over een moeilijk onderwerp dat je niet in de koude
kleren gaat zitten. De lezer wordt serieus genomen, lastige situaties
worden niet geschuwd, maar in soepele taal met mooie omschrijvingen verteld. Zo
lezen we over Cato’s woede-uitbarstingen en de getroebleerde relatie met haar
vader. Sinds de dood van haar moeder is haar vader niet meer zichzelf. ‘Haar
vader deed eigenlijk niet veel meer dan afwezig zijn. Afwezig staren naar de
tv, naar de muur, naar het raam. [...] Cato was ervan overtuigd dat hij niets
zag van het uitzicht. Niets van de vliegtuigstrepen die langzaam uitwaaierden
in het blauw, niets van de vrouw die als een ballerina achter haar honden door
de straat zwierde.’ Cato maakt zich heel erg kwaad om zijn gedrag, ze kan
namelijk met niemand over haar moeder praten en voelt zich niet gehoord.
De personages zijn
eigenaardig, interessant en goed uitgediept waardoor het eenvoudig is om je in
te leven. Nieuwsgierige Cato, haar treurige vader en de bemoeizuchtige
buurvrouw kiezen uiteindelijk allemaal voor hun eigen geluk, wat het verhaal
weer wat lucht geeft.
Yorick Goldewijk, Yvonne Lacet:
Films die nergens draaien, Ploegsma, Amsterdam 2021, 246 p. ISBN 9789021681825. Distributie Standaard
Uitgeverij
deze pagina printen of opslaan