Vanaf negen jaar

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2022

Michael De Cock, Fatinha Ramos (ill.): De jongen die graag katten tekende en andere verhalen

door Jen de Groeve

9+ - ‘De jongen die graag katten tekende’ is het eerste van de vijf verhalen in deze bundel. De jongen verlangde heel erg naar een kat, maar het gezin was arm en er was nauwelijks genoeg om de mensen te voeden. Dus tekende hij katten, waar hij maar kon, op een oude krant, in een muur gekrast, met zijn voet in het zand… Ze waren zo goed getekend dat ze haast tot leven kwamen. Voor zwaar werk deugde de jongen niet, maar hij was erg slim en dus stuurde zijn vader hem naar een klooster. Daar kreeg hij onderwijs, maar zijn artistieke ziel hield de bovenhand en dus paste hij ook niet in het kloosterleven. Hij vertrok opnieuw en bracht de nacht alleen door in een verlaten tempel, waar de waarde van zijn talent tot uiting kwam. 

Ook het laatste verhaal, ‘Het laatste meesterwerk van Kwashin Koji’ gaat over een begenadigd kunstenaar, die met zijn schilderijen ‘niet alleen de buitenkant wist te vangen, maar met zijn borstel ook de ziel van mensen en dingen wist te raken.’ De keizer, die als kind wegdroomde bij de kunst van Kashin Koji, voelt zich bedot als hij ondervindt dat de echte wereld niet zo mooi is als die van de schilderijen. Hij laat Kwasjin Koji gevangen nemen. Opnieuw zal blijken wat de kracht van kunst is.
 
Michael De Cock hervertelt vijf volksverhalen van diverse oorsprong. Waar ze vandaan komen moet je zelf achterhalen, want er is geen bronvermelding opgenomen. ‘Het geschenk van de mussen’, over een oude vrouw die een gekwetste mus verzorgde en er rijkelijk voor beloond wordt, is -- zo vond ik op het internet -- een Japans sprookje. ‘De toren van Rozafa’ moet wel Albanees zijn, het kasteel van Rozafa staat tenslotte in Albanië. Het was natuurlijk wel correct geweest om de oorsprong van de verhalen te vermelden en een woordje uitleg had de lezer ook wat context kunnen meegeven.
 
Michael De Cock kan boeiend vertellen, dat weten we uit bijvoorbeeld De val van de goden of Vliegen tot de hemel, waarvoor hij in 2011 een Zilveren Griffel kreeg. En opnieuw kan hij in deze bundel de lezer intrigeren met sterke sfeerschepping in eenvoudige, beeldrijke taal:
 
‘De wereld zag er duizend jaar geleden anders uit dan vandaag, maar sommige dingen waren precies hetzelfde. De zee was de zee, de regen de regen, het zand het zand, en ook zonnige dagen waren duizend jaar geleden niet anders dan zonnige dagen vandaag. Met een hemel van teder blauw en hier en daar melkwitte wolken die met punaises aan de hemel leken geprikt, boven de zee, die toen, net als nu, een spiegel was.’
 
Het krachtige illustratiewerk van Fatinha Ramos draagt sterk bij aan de wat mysterieuze sfeer van de vertelling. Ramos neemt je in elk beeld mee in een fantasierijke, surreële wereld, zoals de coverillustratie, die hoort bij het verhaal van Kwasjin Koji. Ramos heeft een bijzonder mooi en effectief kleurenpalet. Kleurrijk maar met een duistere ondertoon zijn de prenten bij ‘Het geschenk van de mussen’. Een gedurfde combinatie van rood en een ijzig blauw karakteriseren de prenten bij ‘Een jaar een dag’, over het verlangen naar de eeuwige jeugd. De allermooiste prent voor mij is het portret in de trant van Modigliani van de vrouw die haar leven geeft om de toren van Rozafa te kunnen bouwen. Haar grenzeloze pijn en verdriet worden in een intens en toch sereen beeld gevangen. Overweldigend!
 
Michael De Cock, Fatinha Ramos: De jongen die graag katten tekende en andere verhalen, Davidsfonds/Infodok, Antwerpen 2021, 86 p. : ill. ISBN 9789002273186. Distributie Standaard Uitgeverij

deze pagina printen of opslaan