Peuters en kleuters

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2022

Marc Veerkamp, Jeska Verstegen (ill.): Beer is nooit alleen

door Henk van Viegen

3+ - Het zal eens niet een beer zijn, zou je kunnen denken als een prentenboek met deze titel op de mat valt. Maar gelukkig, dit keer gaat het niet om zo’n zoet, aaibaar geval, meestal een vader of een moeder, met een vertederend kleintje.    

De beer in Beer is nooit alleen wijkt fijn af. Hij is muzikant. Op het overvolle schutblad en de tweede dubbelpagina kun je zien dat alle dieren van het bos dol zijn op zijn pianospel. Eén dier in het publiek wijkt een beetje af, dat heb je pas bij tweede lezing echt door. Beer is uitgespeeld en sluit de klep. Tot de volgende keer, lekker eventjes alleen zijn. Maar dat is buiten zijn fans gerekend: dóór moet hij, ‘meer, meer, meer’ roepen ze. Op eentje na, dat ene dier, een zebra, met tekst op haar lijf en een boek op schoot. Zij zit, nu heel duidelijk zichtbaar, rustig na te genieten. Vier dubbelpagina’s lang klinkt het ‘meer, meer, meer!’, Beer wordt er gek van en brult het uit, tot z’n eigen verrassing en schrik. Iedereen is boos, en verdwijnt mopperend, op die ene na, het boek nu op de rug. Zal ik je, als dank voor de mooie muziek, voorlezen?, vraagt ze.
 
De afloop doet afgeraffeld aan en is helaas weinig verrassend. Met een slotprent en -tekst zo uit de clichédoos (op de rug gezien tegen de maan…). Gelukkig gevolgd door een wonderschone slotpagina, waarop nu twée kopjes naast de theepot staan, de twee personages worden vertegenwoordigd door twee halmpjes tegen de onderkant van de maan.
 
Ik denk dat het verhaal voor de wat oudere lezers gemakkelijk te interpreteren is als uitbeelding van het onvrije leven van de uitvoerende artiest. Altijd maar weer het ‘we want more’, het door iedereen in de gaten gehouden en bespied worden, en de behoefte aan privacy en alleen zijn.  
 
Het verhaaltje heeft precies genoeg tekst om de illustrator zich helemaal te laten uitleven in zeer uitbreidende tekeningen. Op dubbelpagina’s, op volledig meedoende schutbladen en het integraalomslag. Er had wel een dubbelpagina ‘meer, meer, meer!’ uit gekund.
 
Jeska Verstegen komt heel verrassend met de aloude steunkleur op de proppen: alleen rood, verder tekent ze in zwartwit. Dat rood zet ze fraai in. Als toets, op de vleugels van de vlinders, als stoom uit de theepot, op het voorplat bij de namen van de makers, en ook het boek van zebra is rood. Uiteraard, het is na de piano het belangrijkste object. De ‘te lezen’ zebra is een prachtvondst. Verstegen toont hier een nieuwe kant van haar talent. Ze tekent met de pen, stempelt zo te zien ook, of drukt of sjabloneert. Misschien kun je haar laatste omslag, dat van Ik zal je bewaren, als een soort van aankondiging beschouwen. Dat week al wat af van haar vele werk daarvoor, dat ook wel gemengd is van techniek, maar meestal heel kleurrijk, herkenbaar en vrolijk. Het is interessant en gedurfd dat Verstegen eens voor een heel andere aanpak kiest. Die pakt naar mijn idee goed uit.
 
Marc Veerkamp, Jeska Verstegen: Beer is nooit alleen, Leopold, Amsterdam 2021, 28 p. : ill. ISBN 9789025882204. Distributie Standaard Uitgeverij

deze pagina printen of opslaan