Peuters en kleuters

JEUGDBOEKEN NR. 4, APRIL 2021

Scott Stuart: Mijn schaduw is roze

door Henk van Viegen

4+ - Een jongetje dat niet is zoals andere jongens. Hij houdt bij voorbeeld ‘van pony’s en boeken en roze speelgoed, van  prinsessen en elfjes’, dingen ‘niet voor jongens’. Zijn schaduw, zeg maar: zijn innerlijke zelf, wijkt dan ook heel erg af van die van alle anderen in zijn familie en omgeving. Die van hem is roze, al die andere schaduwen zijn blauw. Zijn stoere vader, type atleet, brede schouders, macho-snor, ziet de worsteling van zijn zoontje wel, maar stelt hem en zichzelf gerust: het is gewoon een fase.  

Het woord ‘gewoon’ staat groot en in schrijfletters in de gedrukte tekst. Opvallen door anders zijn is niet gemakkelijk, zeker als je je eerste schooldag hebt. Je moet trouwens verkleed verschijnen, in iets waar je schaduw van houdt, op zich een mooi statement van de school. De jongen trekt een jurk aan, en verschijnt enigszins angstig in de klas. De andere kinderen, die overigens helemaal niet verkleed zijn, wenden zich geschrokken af. Dat valt dan weer tegen van de school.
 
Vader komt voor een volgende schooldag met een zeer onverwachte oplossing, die van  grote solidariteit getuigt. Zijn ogen zijn kennelijk opengegaan toen zijn zoontje zo verdrietig uit school kwam. Hij levert ineens allerlei voorbeelden uit zijn familie van mensen die hun echte schaduw ontkenden, en dus niet volledig zichzelf waren. De jongen, opnieuw in jurk, verschijnt nu vol vertrouwen in het klaslokaal. Meteen wordt hij in de groep opgenomen.
 
Scott Stuart draagt het boek, uit het leven gegrepen, op aan zijn zoon Colin. Die nam op een dag een Elsa-pop (koningin uit de animatiefilm Frozen) mee naar school en werd daarmee doelwit van pesten. Stuart en zijn zoon gingen daarop verkleed in Elsa-kleren naar de bios, als echt statement dat je kunt zijn wie je bent.
 
Edward van de Vendels vertaling is niet op rijm, in tegenstelling tot die van het origineel. Wellicht een zwaktebod, maar het kan zijn dat de reden is dat de doelgroep daarmee wat jonger zou worden. Als dit onderwerp bij ál te jonge kinderen gelegd wordt, zou een opvoeder als bezwaar kunnen aantekenen dat de jongen/meisje-discussie bij 4-jarige peuters nog helemaal niet gevoerd hoeft te worden. Nu wordt dat in dit boek enigszins opgevangen doordat met nadruk aan de orde komt dat er allerlei vormen zijn van anders zijn. Maar alle voorbeelden komen uit de sfeer ‘typisch mannelijk’ – ‘typisch vrouwelijk’.
 
Een paar hiervan zijn overigens opvallend ouderwets, al totaal geen item meer in vaders generatie: een man die houdt van schilderen, mode en kunst of van theater en toneelspelen. Een meisje dat houdt van motoren. Een meisje dat houdt van wetenschap. Vreemd genoeg hebben alle meisjes hier ‘gewoon’ een roze schaduw, en alle mannen een blauwe, ondanks hun ‘afwijking’. Hoe zit dat met al die anderen in de familie, allemaal blauw, bestaat die familie alleen uit mannen? En: houden jongens niet van boeken?
 
Een vriendelijk boek, waar wel wat kanttekeningen bij gemaakt kunnen worden. De boodschap is in dikke letters geschreven: diversiteit is mooi, anders zijn is geweldig. Waarschijnlijk is het verhaal wel goed te gebruiken in de klas. De eenvoudige illustraties onderstrepen de tekst.  
 
Scott Stuart: Mijn schaduw is roze, Pelckmans, Kalmthout 2021, 32 p. : ill. ISBN 9789463832908. Vertaling van My shadow is pink door Edward van de Vendel

deze pagina printen of opslaan