Vanaf negen jaar

JEUGDBOEKEN NR. 2, FEBRUARI 2020

Henry Lloyd, Laurens Rawie (ill.): Flin, of de verloren liefde van een eenhoorn

door Jan Van Coillie

9+ -  Het verhaal begint sterk. De lezer wordt meteen meegesleept in een wonderlijke wereld waarin iets gebeurt dat je niet eerder las. Een baby wordt tijdens de picknick opgetild door een arend om gevoerd te worden aan de kuikens. Gelukkig zijn die net daarvoor weggegrist door een veelvraat, waarna het kind wordt grootgebracht door de arenden. De jongen eet rauw vlees en leert de taal van de vogels. Alleen vliegen lukt niet. Dan leert hij maar hippend voor zichzelf te zorgen. Zijn leven blijft beperkt, tot hij de tweehoofdige dwerg leert kennen. Die brengt hem in contact met de wereld van de mensen, waardoor zijn leven voorgoed verandert. Intussen kreeg hij een naam, Flin.
 
Daarmee verslapt het verhaal jammer genoeg, vooral doordat de auteur er te veel elementen in verwerkt die allesbehalve origineel zijn en te weinig een dwingend geheel vormen. De jongen wordt verliefd op een meisje uit het dorp, Solange. Ze wordt geterroriseerd wordt door haar wrede oom, die met zijn geweer de macht wil over het dorp. Flin krijgt concurrentie van een eenhoorn, die ook een boontje heeft voor het dorpsmeisje. Als Solange geschaakt wordt door een draak, gaan ze haar samen met de dwerg redden.  
 
Dat gebeurt erg vlotjes: de draak loopt leeg als een ballon nadat de eenhoorn hem doorprikte. Ook de oom wordt makkelijk onschadelijk gemaakt nadat zijn helpers door de draak werden verscheurd. Flin zette de draak daar overigens toe aan. Uiteindelijk voeren de verschillende draden naar een voorspelbaar slot. De eenhoorn kiest voor enkele merries die hem bewonderen, waardoor voor Flin de weg vrij is voor ‘zijn’ Solange:  
 
‘Daar was ze! Beschenen door een warm licht stond ze in een stralend witte jurk naar hem uit te kijken.’
 
Ze trekt zich niets aan van de omstaanders, rent naar Flint toe, omhelst hem en kust hem ‘gewoon op zijn mond.’ Kan het gewoner, of meer zoals in een sprookje?, om Solanges woorden te gebruiken. Intussen is er niet zoveel meer overgebleven van haar sterke persoonlijkheid uit het begin, waar ze werd neergezet als een feministe die haar mannetje kan staan en zich minachtend uitlaat over mannen.  
 
De indruk dat het verhaal op de duur opgevuld wordt met bekende bouwstenen wordt nog versterkt door de vele details die evenmin origineel zijn en bovendien weinig functie hebben in het geheel, van geniepige plantjes over sprekende bomen tot een oude watergeest. Dat het verhaal steeds minder gaat leven, ligt ook aan de taal, met geregeld stijve zinnen als de volgende: ‘In het begin had ze niets kunnen eten, maar uiteindelijk was ze er, gedreven door honger, telkens bijna overgevend, aan begonnen’ of ‘Maar Scharmans had, met het lonkende vooruitzicht van de absolute macht, doorgezet.’
 
Dat dit verhaal de belofte van het begin niet inlost, is jammer. Het bevat immers meerdere ingrediënten waarmee wel een origineel geheel gemaakt had kunnen worden. Er is in de eerste plaats de figuur van de jongen die opgroeit tussen vogel en mens (zijn twijfels worden af en toe wél indringend getypeerd, al had de auteur ook die korter en krachtiger kunnen vatten). Ook het vriendschappelijke gekrakeel tussen Flin en de eenhoorn levert memorabele momenten op. Maar vooral de figuur van de tweehoofdige dwerg blijft bij, zeker wanneer de twee hoofden mekaar tegenspreken of mekaar verwijten naar het hoofd slingeren. Als de auteur dit soort figuren in een verhaal met meer innerlijke spankracht had weten te verwerken, kon er een waarlijk tijdloos sprookje uit groeien.
 
Henry Lloyd, Laurens Rawie: Flin, of de verloren liefde van een eenhoorn, Querido, Amsterdam 2019, 327 p. : ill. ISBN 9789045124100. Distributie Standaard Uitgeverij

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies



ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri