Vanaf negen jaar

Cornelia Funke: De dievenbende van Scipio

door Els van Steenberghe

9+ - De dievenbende van Scipio blijkt een schitterend geconstrueerd avonturenverhaal waarin spanning, humor, diepgang, chronologische opbouw, personagetekening en vertelperspectief elkaar subtiel in evenwicht houden en samen uitmonden in een winters open haard-verhaal dat net dat tikkeltje meer ernst en oprechtheid bezit om boven de stroom aan gezellige avonturenverhalen uit te steken.
 
Nochtans is Funke een klassieke, traditionele schrijfster. In De dievenbende van Scipio -- een commerciële vertaling van de veel mooiere titel Herr der Diebe -- verweeft ze vernuftig een aantal verhaallijnen, of beter, levenslijnen door elkaar. Te beginnen met de lijn van de broertjes Bo en Prosper. Bo is de jongste en schattigste van het gezelschap. Samen met Prosper wordt hij door het weesmeisje Wesp meegetroond naar de verlaten bioscoop waar ze samen met Riccio en Mosca overleeft. Sinds enige tijd hoeven ze niet meer te stelen omdat de piepjonge Dievenkoning Scipio hen voorziet van waardevolle gestolen goederen die ze dan aan de gluiperige handelaar Barbarossa verkopen. Ondertussen is de privé-detective Victor op zoek (zij het niet van harte) naar de twee jongens. Bo wordt opgeëist door zijn tante Esther, die na het overlijden van haar zus de jongen wil grootbrengen. Prosper weigert ze in huis te nemen. Daarom vluchtten de broers naar Venetië, de stad der dromen waar hun overleden moeder het zo vaak over had. Prosper is een verstandige, rechtschapen jongen die (daardoor) beter om kan met Barbarossa. Zijn intelligentie zal nuttig zijn tijdens het uitvoeren van de geheime opdracht die Dievenkoning Scipio aangeboden krijgt: het stelen van een houten vleugel, afkomstig van een magische carrousel die mensen jonger of ouder kan 'draaien'.
 
Op die manier ontmoeten ze Ida Spavento, een chaotische fotografe met het hart op de juiste plaats. De kinderen trekken bij haar in nadat ze trachtten de vleugel uit haar huis te stelen. Samen met Ida overhandigen ze de vleugel aan de opdrachtgever. Een opdrachtgever die terug kind wil worden. Het lukt. Scipio daarentegen wil volwassen worden. Hij is geen dievenkoning maar gewoon een rijkeluiszoon die zijn ouders besteelt omdat hij zich hopeloos verloren voelt in hun drukke leven én voor zijn dakloze weesvrienden wél iets betekent dankzij de rijkdom van zijn ouders. Scipio wil geen kind meer zijn. Hij krijgt geen bestaanreden als kind en loopt dan liefst als gemaskerde Dievenkoning rond. Hij springt de carrousel op en wordt volwassen.

Alles komt dus goed. Toch blijft er een onuitgesproken ontevredenheid sluimeren, een spijt om onomkeerbare dingen, een droefheid over het verleden. Stuk voor stuk dragen de kinderen een loodzwaar en triest verleden in zich, draagt Scipio de mijmering aan zijn abrupt afgelopen kind zijn in zich. Het verhaal toont het (absurde) hunkeren naar volwassen worden én naar kind worden terwijl het evenzeer bewijst dat het verschil tussen grote en kleine mensen eigenlijk enkel in de hoeveelheid levenservaring huist. Een gezellig, warm boek voor groot en klein.
 
Cornelia Funke: De dievenbende van Scipio, Querido, Amsterdam 2012, 332 p. : ill. ISBN 9789045113654. Vertaling van Herr der Diebe door Hanneke Beneden en Ab Bertholet
  
Oorspronkelijk verschenen in De Leeswelp

deze pagina printen of opslaan