4+
- Op de titelpagina staat ons hoofdpersonage: een zwart wolfje met groen rugtasje
en rode laarsjes, starend naar een bloemetje/plantje dat hij wenst te doorgronden.
Dat doorgronden en vooral ook het lezen over van alles in de natuur, de
sterren, de kruiden, noem maar op, kost een hoop tijd. Zoveel dat er geen
aandacht geschonken kan worden aan de vele vragen (zoals ‘Wat eten vlinders?’) van
de andere dieren in het bos. Evengoed noemen die hem Kleine wijze wolf. Hij is
nog trots ook op die naam, maar zijn wijsheid delen doet hij dus niet. Vele
dikke boeken moeten nog gelezen of geraadpleegd worden! We zien ze liggen in
wolfjes studeerkamer, Grimm, Het heelal, Plato, Atlas, Flora, Vlinders, en,
geestig: de Wolf, de antwoorden op de vragen staan er heus allemaal in.
Op een dag moet hij dan toch een keer aan de bak, want de
koning (de bekende leeuw) is ziek en als onderdaan kan Kleine wijze wolf niet
weigeren naar het hof te komen. Hij gaat, aanvankelijk per fiets, op pad, een
wit streepjesspoor trekkend dat we blijven zien. De andere dieren zijn niet
rancuneus, ze leiden hem stiekem het bos uit, daarna kan hij het volgens hen verder
zelf wel. Maar ook in de stad van de koning wordt hij geholpen.
Het verhaal is
opgetrokken uit het bekende schema: home – away – home. De ‘held’ moet op pad,
heeft een pittige reis en komt gelouterd thuis. Ah, er is dus nog een ander
soort wijsheid, namelijk dat vriendschap ertoe doet. Sterker nog: wijsheid
delen met je vrienden verdiept die andere wijsheid, en er blijkt nog tijd te
over voor al die heerlijk(e) dikke boeken. Zo alleen als Kleine wijze wolf zat
op de eerste dubbelpagina, zo gezellig vol is het nu bij zijn huisje op de
laatste. Zijn bekering gaat van een leien dakje, een grote innerlijke strijd
gaat er niet aan vooraf. Wel had hij de bekende inzinking onderweg (‘ik kan het
niet’).
Het is
allemaal in orde, wat braaf en de gevaren op de reis stellen erg weinig voor.
Zo, wat is die berg hoog of grote druppels vallen uit de lucht. De voorlezer,
die ook niet erg geholpen wordt met de wat vlakke woordkeuze, zal zijn best
moeten doen de spanning daar op te bouwen. De koning is ook in sneltreinvaart
genezen, één slokje van het meteen goede drankje en huppetee!
De tekst geeft wel aardig wat ruimte voor vrijheden aan de
wat betreft kleurgebruik originele illustrator. Ze heeft mooie bruinen en harde
groenen in huis, wel blijft het geheel aan de donkere kant, waardoor het boek
enige zwaarte heeft. Die ruimte benut ze in het lange middenstuk met hier en
daar wat activerends. Zo kan het lezertje zelf constateren dat verder fietsen
niet mogelijk is en klimt Kleine wijze wolf met twee schoentjes de berg op, en
verliest hij er eentje bij het dalen. Wel jammer dat een hulplijntje daar extra
op wijst. Ook kan het leuk zijn het meelopende diertje onderweg of in de stad
in de gaten te houden. Met de slotpagina’s kun je lekker lang doen, er valt van
alles op te ontdekken. Het schutblad achterin toont leuk, nu met een rood
streepjesspoor, een rood fietsje en rode schoentjes, nog eens de reis in
panorama.
Gijs
van der Hammen, Hanneke Siemensma (ill.): Kleine wijze wolf, Hoogland en Van
Klaveren, Hoorn 2017, 36 p. ill. ISBN 9789089672360
deze pagina printen of opslaan