Peuters en kleuters

JEUGDBOEKEN NR. 2, FEBRUARI 2016

Marianne Dubuc: Hoera, er is post!

door An-Sofie Bessemans

4+ - In Hoera, er is post! volgen we de postbode Muis op zijn maandagse ronde. Hier nog geen problemen met de concurrerende bezorgbedrijven, files of haast: Muis vertrekt vrolijk om negen uur ‘s ochtends met zijn bolderkarretje vol pakjes en een mandje appels, en elke geadresseerde is thuis om zijn post te ontvangen. Nog voor Muis goed en wel op pad is, gaan twee omslagen verloren, maar in deze romantische kinderwereld kan dat de personages niet veel schelen: belangrijker voor Marianne Dubuc is allicht dat de lezer goed kan kijken en kan fantaseren over voor wie die enveloppen bedoeld zijn. Muis mag zich trouwens wel schrap zetten: hij komt bij een hele resem andere dieren langs om de pakjes tot op de bestemming te krijgen, en gaat daarbij zowel te land, te zee als in de lucht.  
 
De tekst, zo’n twee à drie zinnen per bladzijde, legt af en toe een accent op Muis’ ijver, op de inhoud van een pakje, het groeten of de dank van de bestemmeling, maar kan evengoed worden weggelaten. Het gaat hier veel meer om de illustraties. Dubuc heeft goed uitgekiend welke woonst ze voorziet voor welk dier en typeert er vaak de dieren in hun eigenheid in: de krokodillenfamilie leeft in een paalwoning langs de oever waar ze regenwater opvangt om de verdiepingen mee onder te zetten en voor de vlieg, die in een echt stinkhuis woont, maakt het niet uit dat de meubels op het plafond staan. De octopus bewoont een gezonken piratenschip en de reisduif heeft in de boomhut waar zijn reiskoffer wacht allerlei kaarten liggen, die hij - pilotenbril op - bestudeert.  
 
In de tekeningen zijn leuke grapjes verwerkt en ook knipoogjes naar sprookjes, zoals wanneer Muis stilhoudt voor het middageten bij zijn vriend Draak om kwart over twaalf. Muis draagt plots een hittebestendig pak, laarsjes en handschoenen, Draak grilt de worstjes met zijn adem, op een plankje prijkt een beeltenis van een prinses. In de haard liggen grote groene eieren uit te broeden, en de brief op de grond draagt een kroontje in de hoofding en wordt afgesloten met hartjes en x-jes… Mol bestelde een nieuwe geautomatiseerde schop om zijn graafwerken aan het huis verder uit te breiden en Schildpad, die onder zijn schild een huisje heeft, krijgt vier rolschaatsen om zich sneller te kunnen verplaatsen.
 
Tussendoor kan de lezer een blik werpen op de klok of een kalender, rondslingerende voorwerpen spotten of de konijnen tellen die thuishoren in veertien bedjes. Voorwerpen die op de ene pagina worden ‘aangekondigd’, zoals een boei langs de oever, dienen op de volgende pagina weer om de post die niet voor de zeedieren is bestemd, droog aan de overkant te krijgen. Met het stuk kaas langs de weg op de voorlaatste spread kunnen we al een gokje wagen over voor wie het laatste pakje is… <br />  
Marianne Dubuc kennen we van de aanwijs- en kijkboeken Ik zie, ik zie…! en Het grote beestenverkleedfeest, waarin ze moeiteloos wist te overtuigen met haar humor, verrassingseffecten en associaties. Hoera, er is post is een fijn zoekboek, maar klassieker opgezet en braver. Al zal het veel lezers weten te charmeren, toch hoop ik dat volgend werk weer wat gedurfder en opvallender wordt.
 
Amsterdam : Querido 2015, 28] p. : ill. Vert. van: La tournée de Facteur Souris door Jacques Dohmen. ISBN 9789045118239

deze pagina printen of opslaan