Vanaf zes jaar

Toon Tellegen, Mance Post (ill.): Een lied voor de maan

door Jen de Groeve

8+ - Aan het begin van de lente kruipt de mol uit zijn hol en ziet de maan aan de hemel staan. ‘Dag maan,’ zegt de mol, maar hij krijgt geen antwoord. De maan zegt trouwens nooit wat terug. Misschien kan hij niet praten, denkt de mol, of wil hij niet, of misschien weet hij niet wat hij moet zeggen. Misschien is de maan wel eenzaam? De mol slaapt er een nachtje over en weet dan wat hem te doen staat. Hij zal een lied schrijven voor de maan, dan zal hij misschien wel dansen, alleen of met de wolken, of wie weet staat er ergens nog een andere maan aan de hemel en dan dansen ze samen. De mol zet zich aan het werk. Een lied schrijven is stukken moeilijker dan hij dacht, maar ten slotte is het af en brengt hij het naar de sprinkhaan, die dirigent is van het orkest. Ze repeteren wekenlang tot ze het helemaal onder de knie hebben. Maar na de uitvoering kijkt de maan alleen maar sip. De sprinkhaan gaat te rade bij de krekel en die ontdekt het euvel: het lied is te somber. Op het muziekblad verandert hij de mol in de kantlijn in een kruis en maakt er zo een vrolijk lied van. Er wordt opnieuw met overgave geoefend – en vals gezongen en geblazen, want een mol in een kruis veranderen is niet eenvoudig —, maar ten slotte zijn ze zo ver en spelen ze opnieuw voor de maan. En hij straalt! De mol ‘straalde zelf ook, al zag niemand dat.’ In de gedachten van de mol vindt vervolgens het allermooiste gesprek met de maan plaats, dat hij maar kan bedenken. Na nog even wat existentieel getob of hij zelf ook niet beter een kruis kon zijn in plaats van een mol, stelt hij zich tevreden met zichzelf. Dat wordt hartverwarmend bevestigd bij een bezoek aan de aardworm de volgende dag.

De samenwerking van Mance Post en Toon Tellegen zorgt al sinds vele jaren voor topliteratuur. Tellegen is meesterlijk in het variëren op zijn gekende thema’s en personages. De in zichzelf gekeerde, zachte en bescheiden mol, die zijn eenzaamheid countert met gedachten aan warme ontmoetingen, is een bijzonder inleefbaar en innemend personage, en ook een beetje ondoorgrondelijk. Tellegens zeggingskracht en de feilloos gedoseerde emotie maken dat ook de in diverse teksten herhaalde ideeën en verhaalelementen eerder affirmatief dan storend werken. De sobere illustraties van Mance Post vormen een prachtige eenheid met de tekst, door de zachte sfeer van verwondering die ze erin brengt. Ze is intussen diep in de tachtig, maar maakt in haar techniek met uitgeknipte vormen, Japans papier en rudimentaire lijnen nog altijd weergaloze prenten. Ook een paar eerder gepubliceerde illustraties werden hier door de vormgeefster Barbara van Dongen Torman verwerkt. Post varieert subtiel met verschillende tinten van grijs in dit boek en creëert in combinatie met een beetje aardekleur en een schitterend nachtblauw de intieme beslotenheid die ook van Tellegens dierenwereld uitgaat. De zachte, witte contourlijnen doen de dieren prachtig oplichten in de maanverlichte nacht. Een lied voor de maan is opnieuw een erg knappe creatie. Het lied (in mol en kruis) kun je downloaden op de site van de uitgever.

Querido Amsterdam, 2012, 24 p., ill. ISBN 9789045112855
 
Oorspronkelijk verschenen in De Leeswelp 2012

deze pagina printen of opslaan