Adolescenten

JEUGDBOEKEN NR. 6, JUNI 2023

Thomas Desmet: Arendsoog. Een brug te ver

door Jan Van Coillie

15+ - Laat hier geen twijfel over bestaan: Thomas Desmet weet hoe hij een spannende detective moet schrijven. En dat is op zichzelf al een hele verdienste voor een debutant. Hij kent de knepen van het vak om je tot op het einde te laten meedenken over het antwoord op de vraag ‘wie heeft het gedaan’? En jawel, telkens wanneer je denkt: nu weet ik het zeker, blijk je toch weer op het verkeerde been gezet.  

Bovendien leest het boek vlot, met korte zinnen die zorgen voor een jachtig tempo dat past bij het verhaal. Diepgang moet je in deze whodunit echter niet zoeken. Zo goed als alle personages blijven vlakke karakters. Over hun gevoelens wordt vluchtig heen gegaan in meestal heel expliciete bewoordingen die het de lezers wel gemakkelijk maken. Behoorlijk vaak krijg je combinaties te lezen als ‘grijnst hij subtiel’, ‘sneert ze me toe’, ‘bijt Delina kort van zich af’ of ‘fluistert ze minzaam.’
 
Alleen de hoofdfiguur Anton komt echt tot leven als een getormenteerde persoon die zijn hele leven ziet instorten wanneer zijn moeder door de goegemeente ervan beschuldigd wordt mee verantwoordelijk te zijn voor de dood van de vader van zijn vriend Lowie bij een tragisch ongeval. Zijn klasgenoten doen nog enkel een beroep op hem om mysteries op te lossen die hen in de problemen brengen. Anton blijkt een prima detective en de zaakjes zijn een leuke bijverdienste (al raken de meeste wel erg vlotjes opgelost).
 
Antons persoonlijkheid is voldoende complex uitgewerkt. Hij is ‘rampzalig in sociale verbintenissen’ maar anderzijds hunkert hij wel naar aanvaarding, hij heeft een snelle geest maar blijkt verre van onfeilbaar en op het einde worstelt hij echt met zijn vergissingen. Antons moeder, toch ook een centraal personage, wordt veel minder overtuigend neergezet. De impact van de heksenjacht op haar persoon wordt onvoldoende geloofwaardig uitgewerkt. Antons vader en broer krijgen nog veel minder invulling. Dat geldt ook voor Delina, die bij Antons speurwerk zowat zijn rechterhand wordt en voor Lowie, op wie Anton verliefd is, maar die hem na de dood van zijn vader liet vallen. En dan heb ik nog maar 6 van de 22 personages genoemd.
 
Het boek verdiende een strengere redactie. Het aantal personages is voor dit verhaal te hoog. Allicht zullen veel lezers tijdens de eerste helft van het boek geregeld de namenlijst achteraan moeten raadplegen, wat het leesritme breekt. Het boek had gerust ook een derde korter gekund, dat zou de spanningsboog alleen maar ten goede gekomen zijn. De verschillende opdrachten die Anton in de eerste helft van het boek krijgt, leiden op de duur te veel af van de centrale spanningsboog rond de vraag hoe Gilles precies om het leven is gekomen en wie er achter de hele verdachtmaking zit. Een strengere redactie had ook de taalfouten kunnen wegwerken als ‘lampen die aanschieten’, ‘op het voetbal’, ‘telkens [als] ik’, ‘Eens ik binnen ben’, ‘duikt computerdata op’.
 
Conclusie: Arendsoog is als debuut zeker een opmerkelijk, knap gecomponeerd detectiveverhaal. Maar de uitwerking met het grote aantal personages en de verschillende zijlijnen is wel een brug te ver.

Thomas Desmet: Arendsoog. Een brug te ver, Davidsfonds/Infodok, Antwerpen 2023, 270 p. ISBN 9789002277504. Distributie Standaard Uitgeverij

deze pagina printen of opslaan