Vanaf zes jaar
JEUGDBOEKEN NR. 6, JUNI 2023
Gaia Willemars, Anouschka Boswijk (ill.): Het wolfje dat geen roedel nodig had
door Bea De Koster
5+ - Wolfje wil graag de wereld in, maar dat vindt vader
Wolf geen goed idee. Want ‘wolven doen alles samen.’ Wolfje gaat toch stiekem
alleen op stap en vindt nog meer dieren die alleen leven. Om te weten hoe dat
moet, bestudeert hij hen. Bij een als Marvin Gaye verklede leeuw noteert Wolfje
in zijn schriftje: ‘coole kleren, zelfverzekerde houding.’ Wolfje oefent ook
een beetje met alleen-zijn – op de wipplank blijft hij zonder tegenpartij
natuurlijk gewoon op de grond zitten – en daarna gaat hij terug naar huis ‘om
zijn brus over zijn avonturen te vertellen.’ Die avonturen heb ik eerlijk
gezegd gemist, want er gebeurt niets.
Wolfje neemt zijn brus en
ijsbeer-vriendin mee en ze gaan samen kijken naar dieren die alleen leven. En verder
gebeurt er nog steeds niets. Intussen hebben we wel een aantal maatschappelijke
thema’s afgevinkt zoals gendergelijkheid door het consequente gebruik van brus
in plaats van broer of zus. Je hebt de alleenstaande moeder van de
ijsbeer-vriendin, een schakende homobeer, en de vele details in de
illustraties. Zorg voor het milieu via het rondslingerende boek van Greta
Thunberg en de tegelwijsheid aan de muur bij de familie Wolf: ‘Sheep are
friends not food.’ Racisme met een half vermomde verwijzing naar Rosa Parks en
de afbeelding van een koffiebeker met een wit en zwart gezicht erop. Wereldmuziek met ‘Ain’t no mountain
high enough’ van Marvin Gaye. Knipogen genoeg naar de volwassen
voorlezer, maar daarmee komt een kleuter nog niet aan zijn trekken.
Kortom, dit prentenboek hinkt op twee ongelijke benen voor
de grote en kleine lezer, maar ook inhoudelijk loopt het mank. Het programma is
dwingend, maar de boodschap is troebel. Op de titelpagina zit Wolfje op een
stapel boeken – hoogtepunten uit de jeugdliteratuur – en hij zit niet toevallig
te lezen in A room of one’s own van Virginia Woolf. Dat is dus wat
Wolfje doet: tijd en ruimte opeisen voor zichzelf. Alleen wordt dat
herhaaldelijk geformuleerd als alleen-zijn, wat niet spoort met zijn neiging om
er andere dieren bij te betrekken. Besluit van het verhaal op de voorlaatste
pagina: ‘Het was ontzettend gezellig alleen.’ En op de laatste: ‘Het wolfje,
zijn brus, de ijsbeer, het berenstel, de panda, het konijn, de stokstaartjes en
de kat waren samen erg gelukkig.’
Als volwassen lezer neem ik aan dat de auteur het vooral
heeft over het streven naar zelfredzaamheid – ‘Wolfje liet iedereen zien hoe
hij koffie zette zonder roedel, hoe hij kaarsen uitblies en hoe hij alleen
pizza maakte’ – maar dat komt niet uit de verf door dat hardnekkig terugkerende
alleen-zijn. Samengevat: Het Wolfje dat geen roedel nodig had is een
afknapper. Er is geen plot, geen spanning, alleen een boodschap, en die is
nogal warrig en tegenstrijdig. Gelukkig zijn de illustraties van Anouschka
Boswijk bijzonder fris, speels en fantasievol. Daar kunnen zowel kleuters als
grote mensen volop van genieten. O ja, en het boek is lokaal gedrukt en
CO2-neutraal geproduceerd op FSC gecertificeerd papier.
Gaia Willemars, Anouschka Boswijk: Het wolfje dat geen
roedel nodig had, Volt, Amsterdam 2023, 42 p. : ill. ISBN 9789021469799.
Distributie L&M Books
deze pagina printen of opslaan