‘Mijn man wou Annie Doyle niet vermoorden, maar dat
leugenachtige kreng verdiende het.’ Met de openingszin van haar tweede thriller
In de schaduw (de eerste die naar het Nederlands werd vertaald) zet de
Ierse Liz Nugent haar lezers meteen op scherp. Er is een moord gepleegd, de
vrouw van de dader is op de hoogte, en het slachtoffer was blijkbaar ook niet
zuiver op de graat. Tussen deze eerste zin en het einde van In de schaduw
volgen uiteraard nog een boel verhaallijnen en plotwendingen waardoor deze
uitspraak in een ander daglicht komt te staan.
De 22-jarige Annie Doyle raakt
op 14 november 1980 vermist. Haar drie jaar jongere zus Karen is de laatste van
de familie die Annie zag. Aanvankelijk maakt niemand zich grote zorgen, mede
omdat Annie ondanks haar jeugdige leeftijd een behoorlijke reputatie meezeult.
Zo heeft ze haar school niet afgemaakt, raakte ze zwanger op haar zestiende en
kan ze geen enkele job houden. Toch voelt Karen dat er iets mis is, en
uiteindelijk wordt toch de politie ingeschakeld. Hoewel een getuige een dure
wagen verschillende keren in de buurt van het huis van Annie heeft zien staan,
lijken brigadier O’Toole en agent Mooney niet echt geneigd om een diepgaand
onderzoek te voeren. Geruchten gaan immers dat Annie niet vies was van een
shotje heroïne en de onderzoekers gaan er gemakshalve van uit dat Annie
gevlucht is of een overdosis heeft gehad.
Liz Nugent vertelt In de
schaduw vanuit drie personages. In de eerste plaats is er Lydia, de vrouw
van rechter Andrew Fitzsimons. Lydia heeft het majestueuze landgoed Avalon
geërfd en doet er alles aan om de uiterlijke schijn op te houden. Wanneer het
gezin na een verkeerde inschatting van Andrew veel geld verliest, is het dus
alle hens aan dek. Een tweede verteller is hun tienerzoon Laurence, het enige
kind van de Fitzsimons, die door zijn moeder haast wordt verstikt. Laurence
heeft geen vrienden, wordt gepest op school en worstelt met zijn gewicht. De
laatste verteller is Karen Doyle, de zus van Annie die er altijd in is blijven
geloven dat Annie nog leeft.
In de schaduw begint in 1980 wanneer de feiten
worden gepleegd en Annie Doyle sterft. We maken kennis met de familie
Fitzsimons en de familie Doyle die niet verder van elkaar kunnen afstaan. Lydia
heeft als een veldmaarschalk de touwtjes streng in handen bij de Fitzsimons. Ze
is een dominante vrouw die niet vies is van manipulatie en het toedekken van
geheimen. Ze verstopt bewijsstukken en leidt de speurders af van haar eigen
gezin.
Halverwege
maakt In de schaduw een tijdssprong naar 1985 wanneer de paden van
Laurence en Karen Doyle kruisen. Niet toevallig, want Laurence ontmoet op zijn
werk bij de werkloosheidsuitkeringsinstantie vader Doyle en wurmt zich daarna
in het leven van Karen, die intussen uitgegroeid is tot een prachtige
roodharige vrouw met groene ogen. Laurence – die ondertussen net als de lezer
weet hoe in 1980 de vork precies in de steel zat – doet er alles aan om Karen
van de waarheid achter de verdwijning van Annie te houden. De laatste
hoofdstukken spelen zich af in 2016 en geven vooral een update van wat er van
Karen, Lydia en Laurence is geworden.
Liz Nugent schrijft gedetailleerd
en in een vlotte taal. Dit is geen boek dat het moet hebben van de actiescènes,
geen whodunit, veeleer een whydunit, een psychologische thriller over een
verstikkende moeder-zoonrelatie. Nugent werkt haar personages behoorlijk diep
uit. Blijkt nogmaals dat voor geld en schone schijn mensen heel ver durven te gaan,
de laatste hoofstukken in het boek die zich afspelen in 2016 tonen dat boontje echter
meestal toch nog om zijn loontje komt. Of althans toch in de wereld van Liz
Nugent.
Liz Nugent: In de schaduw, Bruna,
Amsterdam 2023, 367 p. ISBN 9789400515505. Vertaling van Lying in Wait door Valérie
Janssen. Distributie Standaard Uitgeverij
deze pagina printen of opslaan