Wielerteam
Quick-Step heeft de voorbije twintig jaar vele transformaties ondergaan, zowel
van sponsers als renners, maar sinds Brian Holm in 2012 het begrip van The
Wolfpack lanceerde is dit blijven hangen als aanduiding van de teamspirit
(wolven zijn roedeldieren) die de ploeg bij elkaar hoort. Deze fraaie uitgave
biedt een overzicht van de geschiedenis van de ploeg in de voorbije twintig
jaar, doorspekt met honderden foto’s.
Het boek is duidelijk gericht op
de sportfan: in een vlotte, journalistieke stijl worden de triomfen en tegenslagen
van The Wolfpack beschreven, doorspekt met korte interviews met de
hoofdrolspelers, inclusief Tom Boonen, Mark Cavendish, Zdenek Stybar, Julian
Alaphilippe, en uiteraard Remco Evenepoel, die het boek afsluit. Voor wie niet
meteen een fanatiek volger is van de wielersport is deze uitgave een handig
instapwerk om de geschiedenis van onze nationale wielertrots te leren kennen. Er
is doorheen het boek een zeer goed gebalanceerde combinatie van woord en beeld.
De korte historische hoofdstukken worden geïllustreerd met actiefoto’s die op
voldoende groot formaat gedrukt zijn om de spanning van het moment te vatten.
Daarnaast krijgen alle hoofdrolspelers ook een staatsieportret en zijn er heel
wat beelden van het leven achter of naast de schermen.
Die fotografie is ook wat dit
boek extra interessant maakt. Sportfotografie is een discipline op zich, en de
wielerfotografie heeft een lange geschiedenis. Het is interessant om de manier
waarop deze sport (maar ook bijvoorbeeld het voetbal) vroeger in beeld werd
gebracht te vergelijken met de beeldtaal van vandaag, wanneer hoogwaardige
digitale toestellen en de trukendoos van digitale nabewerking veel meer
mogelijk maken dan vroeger. Hierdoor is een zekere charme verloren gegaan (en
ook een element van onbevangenheid) en vervangen door een blitse geliktheid.
Dat zien we bijvoorbeeld
ook in de presentatie van de renners, die er vandaag in hun strakke maillots en
aerodynamische fietsen soms meer als Marvel-helden dan als traditionele sporters
uitzien. Dat zien we ook in andere disciplines: in het voetbal wordt vandaag
bijvoorbeeld meer vlees bedekt dan ooit tevoren en wordt uitgepakt met
nauwsluitende pakjes en trendy kapsels om een soort cyborg-achtige
sporter-als-getrainde machine op het veld te zetten. Vergelijk dit even met hoe
sporters als Merckx, Pfaff of Pélé vroeger werden gefotografeerd: deze atleten
hadden meer haar op gebruikelijke plaatsen en werden veel vaker op onbewaakte
momenten gefotografeerd. Vandaag is enscenering alles – alleen moet het wel
geënsceneerd worden om er echt en flitsend uit te zien.
Bij The Wolfpack is men
zich daarvan bewust en werkt men onder meer met een teamfotograaf. Sinds enige
jaren is dat Wout Beel, die met zijn camera doorgaans meer intieme, directe en
persoonlijke foto’s maakt dan de foto’s die, hoe optimaal ook, door
persagentschappen worden afgeleverd. Hierdoor draagt de fotograaf ook zijn
eigen stempel bij aan het imago van de ploeg, en dat men zich daarvan bewust is
mag blijken uit het feit dat er de voorbije jaren twee gelijkaardig uitgevoerde
fotoboeken verschenen met Beels werk als Wolfpack-fotograaf (eerder
publiceerde fotograaf Sigfrid Eggers twee gelijkaardige boeken). Visueel zijn
die twee boeken trouwens interessanter dan dit historisch overzicht, dat
noodgedwongen meer moet leunen op foto’s van persagentschappen.
Dat betekent dat de
lezer geïnteresseerd in sportfotografie een parallelle lectuur (of visie) van
dit boek kan opzetten die minstens even interessant is, of toch bijna even
interessant, als het sportieve verhaal dat wordt verteld. Maar hoe je dit boek
ook hanteert: als document van twintig jaar Wolfpack zal elke
wielerliefhebber er menig uur in verwijlen.
Geert Vandenbon, Frederik
Backelandt: The Wolfpack Years:.20 toppers en 20 jaar succes, Lannoo, Tielt
2023, 448 p. : ill. ISBN 9789401486507
deze pagina printen of opslaan