Misdaad

BOEKEN NR. 9, NOVEMBER 2021

Daniel Cole: Mimic

door Karen Vandyck

Met zijn vorige drie thrillers Ragdoll, Marionet en De wolven heeft de Brit Daniel Cole al laten zien dat hij niet vies is van een stevige portie bloedvergieten en gruwel. Ook in Mimic krijgt de lezer te maken met een zeer sadistische moordenaar, namelijk eentje die met zijn slachtoffers beeldhouwwerken nabootst. En de eerste moord is meteen ook een van de bekendste beeldhouwwerken ter wereld, namelijk De Denker van Auguste Rodin. De twijfelachtige eer valt Henry John Dolan te beurt, die in 1989 in Hyde Park naakt op een sokkel gemanoeuvreerd als ‘De Denker’ wordt gevonden. Rechercheur Benjamin Chambers en zijn partner Adam Winter krijgen de zaak toevertrouwd en niet veel later hebben ze twee nieuwe slachtoffers als een moeder met haar kind als de Pieta van Michelangelo wordt teruggevonden. 

Na een lange en dramatische speurtocht waarin Chambers ook persoonlijke averij oploopt, verdwijnt er toch iemand achter de tralies na een bekentenis. Zeventien jaar later heeft rechtercheur Jordan Marshall plots nieuw bewijsmateriaal in de zaak gevonden. Het zou de dader die nu achter de tralies zit vrij pleiten. Ze wil het onderzoek terug laten heropenen en klopt daarvoor bij Chambers aan. Maar niet iedereen is gediend van de hernieuwde interesse voor de zaak en al gauw worden er nieuwe slachtoffers gevonden. Ook zij zijn gepositioneerd als antieke beelden.
 
Daniel Cole werkte voor hij begon te schrijven als ambulancier en het is allicht vanuit zijn medische expertise dat hij zijn moorden met een gruwelijk oog voor detail beschrijft. Lezers met een gevoelige maag zijn dus gewaarschuwd. Gelukkig is Cole een van de weinige thrillerschrijvers die zijn boeken verlucht met hier en daar een streepje humor, wat het verhaal een beetje draaglijker maakt. Opvallend is dat er in het boek ook schetsen staan van de beeldhouwwerken die aan bod komen.
 
Mimic wordt verteld vanuit verschillende gezichtspunten. Zo komen Benjamin Chambers en Jordan Marshall aan bod, maar ook Adam Winter of Chambers vrouw Eve. De vertelstandpunten worden snel afgewisseld en dat houdt de vaart erin. Mimic leest daardoor vlot weg, maar het haalt wel de diepgang uit het verhaal. De personages blijven vrij eendimensionaal en je kruipt nergens echt diep in hun hoofd. Dat wordt nog versterkt doordat er iets te veel personages belangrijk zijn in Mimic. Het is soms een kluwen en voor je door hebt wie er nu precies aan het woord is, schakelt Cole al over naar een ander personage.
 
Je weet ook al vrij snel wie de moordenaar is zodat in de eigenlijke ontknoping alleen het motief nog achterhaald moet worden. Cole zit met Mimic dus nog niet terug op het niveau van zijn debuut RagdollI, maar al bij al is dit toch wel een degelijke thriller.  
 
Daniel Cole: Mimic, Luitingh-Sijthoff, Amsterdam 2021, 350 p. ISBN 9789024594894. Vertaling van Mimic door Roelof Posthuma. Distributie: VBK België


deze pagina printen of opslaan