Nederlands proza

BOEKEN NR. 8, SEPTEMBER 2019

Menno van der Veen: Ontweten

door Katja Feremans

David van de Laar, doorheen de roman Daav, is een moraalridder die zijn boodschap maar moeilijk overgebracht krijgt. Daarvoor zit zijn pedanterie hem te veel in de weg en weet hij zijn momenten niet te kiezen. Beroepsmatig heeft de dertiger al wat watertjes doorzwommen: hij was spindoctor voor de Ondernemerspartij, totdat de leider ervan de racistische kaart begon te trekken; onder een vooraanstaand professor deed hij historisch onderzoek naar het dagelijks leven in Nederland tussen 1946 en 1956; als consultant hoopt hij mensen te verlossen van hun ketens, zodat ze zich op het ondernemerschap durven te storten.
 
Om een oordeel zit Daav nooit verlegen. Enkele van zijn stokpaardjes: de rol van Nederland in de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog, de verantwoordelijkheid van de Nederlandse VN-troepenmacht in de genocide in Srebrenica en de dubieuze oliedeals van Shell in Nigeria. Overal wordt Daav geconfronteerd met mensen die de waarheid niet onder ogen willen zien. Ze steken hun kop in het zand voor wandaden, die volgens hem aan de kaak moeten worden gesteld. In die moedwillig in stand gehouden blindheid ziet hij een wijdverbreide vorm van medeplichtigheid, om niet te zeggen schuld. Zijn verontwaardiging daarover ventileert hij niet alleen in intieme kring, hij heeft er ook een boek over geschreven.
 
Twee vrouwen bieden tegenwicht aan zijn onder kennis en informatie bedolven leven: zijn vriendin Vigée en zijn partner Margot. Op die eerste botste hij met zijn scooter op een mistige ochtend, waarna hij haar een kop koffie aanbood. Ze intrigeerde hem meteen, deze jonge vrouw met een huid als donker woestijnzand en barnstenen ogen, waarin vuurvliegjes vonkten als ze ergens door geboeid raakte. In die vuurvliegjes zag hij een uitnodiging om haar te trakteren op een exposé over hoe hij in het leven stond.
 
‘Ergens ben ik de juiste temperatuur kwijtgeraakt,’ begon hij. ‘Ik ervaar gesprekken als stromen vol lavastenen die mijn blote huid verbranden, dan weer als poolvlaktes die mijn ledematen laten afvriezen. Ik vaar onder de wereld door en wil erop drijven, meedoen aan wat iedereen doet, geaard raken. Maar als ik de oppervlakte voel krijg ik het al koud als iemand vraagt “hoe het is” zonder het antwoord af te wachten’. En zo ging de egocentrische Daav nog wel even door met zijn analyse van dingen die hem dwarszaten.
 
Zijn besognes waren een kolfje naar Vigées hand. ‘Ontweten’ is namelijk het idee dat zij predikt. Het komt erop neer dat je vertrouwde begrippen en feiten ontdoet van hun stereotiepe associaties, zodat je ze weer onbevooroordeeld kunt benaderen. Zo maken ingesleten clichés plaats voor nieuwe denkpaden en komen er voorwaartse krachten vrij. Het is dus niet zozeer een kwestie van helemaal vergeten, wel van ophouden met uitentreuren het bekende te herdenken.
 
Samen met haar vriendin Margot organiseert Vigée nachtdiners. De genodigden eten en drinken samen en worden ondertussen ingewijd in het ontweten. Tijdens zo’n diner heeft Daav Margot leren kennen. De twee werden een koppel.
 
Over zijn bochtige professionele parcours maalt hij voortdurend. Door aspecten ervan op papier te zetten, probeert hij met zichzelf in het reine te komen. Aan Margot vraagt hij om zijn stukjes te lezen. Het liefst doet hij dat op onmogelijke momenten, bijvoorbeeld in de Ikea wanneer ze een matras testen, als ze bij hem achter op de scooter zit, of wanneer ze in een club stomdronken aan het feesten zijn. Het samen met Daav afwachten van Margots commentaren is veruit het spannendste aan deze roman, ook al is zij voor zijn schrijfsels milder dan ze voor hem als persoon is.
 
Menno van der Veen (1979) is filosoof en jurist, academisch onderzoeker, ondernemer, columnist en prozaschrijver. Hij debuteerde in 2017 met de roman Rimpelgeweld. In zijn nieuwe boek cirkelt hij rond schuldvragen die ontstaan door ons wegkijken. Die struisvogeltactiek zet niets in beweging, ontweten, daarentegen, kan wel verandering brengen, zo suggereert de roman. Vigée en Margot herhalen meermaals hun definitie van die praktijk en komen ook aanzetten met voorbeelden. De dames drammen een eind door over hun concept, dat evenwel zweverig blijft. De spanning tussen Daavs maatschappijkritiek en het nogal kleffe ontweten brengt de roman in een moeilijke spagaat.
 
Menno van der Veen: Ontweten, Van Oorschot, Amsterdam, 270 p. ISBN 9789028292084. Distributie Elkedag Boeken

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri