Vertaald proza

BOEKEN NR. 3, MAART 2019

Liliana Colanzi: Onze dode wereld

door Hugo Van Hoecke

Men kan er moeilijk naast kijken: sinds pakweg het begin van de eeuw laat in Latijns-Amerika een nieuwe schrijversgeneratie van zich horen, die haar eigen klemtonen legt op de realiteit zoals die zich vandaag voor haar ogen ontvouwt. Het magisch-realisme waarbij de verbinding werd gemaakt tussen dagelijkse overlevingsstrijd en volkse magie heeft zijn topmomenten gehad, en de felle strijdliteratuur rond politiek wangedrag is nagenoeg helemaal uitgedoofd vanwege geen voorwerp meer. Het oprukkend jongerentalent stort zich in grote mate op het analyseren en interpreteren van de ontwrichte wereld waarin zijn generatie is terechtgekomen. Een van deze opkomende jonge auteurs is Liliana Colanzi, schrijfster, vertaalster, uitgeefster.
 
Colanzi is afkomstig uit de oostelijke Boliviaanse stad Santa Cruz, maar vandaag gesetteld aan een universiteit in de VS. Stel je Santa Cruz niet voor als een plek die overloopt van indio-tradities : het is een would-be moderne stad uit de 20ste eeuw, met een ongemakkelijke jongerenbevolking, die met één been in de moderniteit staat en met het andere blijft haperen in het patriarchale verleden. Zowel het ene als het andere zorgt, samen met de uitheemse VS-context, voor de omlijning van Colanzi’s hybridische verhalentrommel. Dagelijkse bedoeningen gaan daarin gepaard aan bevreemdende verschijnselen die recht uit het sciencefictionarsenaal lijken te komen en een bedreigend patroon uittekenen voor wie daarin terechtkomt.
 
Een paar voorbeelden. In het eerste verhaal wordt een jonge studente belaagd door het ‘Oog’, het nog redelijk verklaarbare alter ego van haar moeder. Maar de ‘Golf’ in het gelijknamig verhaal, die ‘onaangekondigd’ komt, meerdere gezichten heeft ‘als een horrorcaleidoscoop’ en ‘zich aan de horizon ophoudt, aan het begin en aan het einde van de dingen’ laat zich moeilijker kennen. Een ander verhaal vertrekt vanuit het verontrustende bericht dat een kannibaal gesignaleerd is in Parijs, een volgend meldt een meteoriet die in Bolivia zal inslaan, en het titelverhaal ontplooit zich op de onleefbare vlakten van de planeet Mars. Telkens weer geeft een externe dreiging de aanzet tot de verdere afwikkeling, die in de relatieve luwte van de Boliviaanse sierra haar beloop krijgt. Het is aan de lezer om uit de relatie tussen beide de verhoopte zin te deduceren.
 
Het mag duidelijk zijn dat die lezer daarbij flink aan het werk wordt gezet. In welke mate draagt de ontwrichting door bovennatuurlijke elementen bij tot het ontregelen van de menselijke gedragingen in de vertrouwde omgeving, tot het omgaan met leven op aarde? Er blijft bij de jongere auteurs dus tóch wat hangen van wat je het Latijns-Amerikaanse denkpatroon zou kunnen noemen: met name de permanente verstrengeling tussen diepgewortelde volkse elementen en fantasievolle exogene spinsels. Dat de Boliviaanse Colanzi daarmee, in overigens meeslepend proza, een aantrekkelijke verhalenbundel weet samen te stellen, is hoopgevend en verdient enkel ruime appreciatie.

Liliana Colanzi: Onze dode wereld, Karaat, Amsterdam 2019, 136 p. ISBN 9789079770380. Vertaling van Nuestro mundo muerto door P. Menard

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri