Poëzie

BOEKEN NR. 9, OKTOBER 2018

Krijn Peter Hesselink: Toondoof

door Dirk De Geest

Voor Hesselink is het ik duidelijk een ander (met de beroemde frase van Rimbaud). In zijn jongste bundel onderwerpt hij zichzelf aan een grondig zelfonderzoek, kritisch maar tegelijk ook niet gespeend van een heilzame dosis (zelf)ironie. Daarbij is het de dichter niet in de eerste plaats te doen om zijn individueelste ik – veel geeft hij van zijn privéleven niet prijs – maar om de bestaanswijze van de moderne mens. Meermaals wordt het ik trouwens opgevoerd als een soort van wij of is er sprake van wat mensen in het algemeen denken, geloven en elkaar voorhouden.  
 
In die spanning tussen het ik en de vele beelden waarmee het wordt geassocieerd of waarvan het zich bedient, verschijnt het subject vooral aarzelend en weifelend. In heel wat gedichten is beeldend sprake van een ik dat zijn vaste plaats wil verlaten, ervan droomt te transformeren of zelfs geheel te verdwijnen. Veelbetekenend is de manier waarop het gemis wordt voorgesteld als een ‘gat’, een leegte die niet opgevuld kan worden maar een soort van streefdoel op zich wordt. In andere gedichten bevindt het ik zich in een bevreemdende situatie die de vervreemding en de aparte positie ervan beklemtoont: met een vogel op het hoofd of op de bodem van een fontein, of onderweg naar nergens.
 
Die crisis hangt deels samen met het verlies van een vertrouwde omgeving en van geliefden. Meermaals blikt het ik terug op het verleden met een zeker heimwee maar tegelijk ook met een zekere gelatenheid. Vaak omschrijft het die situatie als een verloren zijn, en om dat te beklemtonen beginnen veel gedichten met een bruuske vervreemding. Van daaruit worden dan situaties verbeeld of herinnerd en dat roept vragen en bedenkingen op: de meeste gedichten combineren zo ervaringen met meer beschouwende opmerkingen.
 
Ook kiest de dichter ervoor om zich te verplaatsen in anderen, waardoor zijn eigen vervreemding en ontdubbeling als het ware tastbaar wordt: de titel verwijst bijvoorbeeld naar de legendarische Fred Astaire die blijkbaar toondoof was en door overdadige luidsprekers geholpen moest worden om te kunnen zingen en dansen. Ook al zijn niet alle gedichten uit deze bundel even indringend, Hesselink laat opnieuw zien dat hij wel degelijk wat te vertellen heeft en dat hij daartoe poëzie optimaal kan inzetten.  
 
Krijn Peter Hesselink: Toondoof, Amsterdam 2018, Podium, 59 p. ISBN 9789057599101. Distributie Elkedag Boeken 

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri