In hartje Berlijn worden op een bouwsteiger drie lijken gevonden.
Luguber is dat de lijken helemaal omwikkeld zijn met ducttape en opgehangen
zijn als levensgrote cocons. Het is aan profiler Emma Carow van de Berlijnse
politie om uit te zoeken wat de moordenaar met deze enscenering bedoelt en of
er nog meer slachtoffers zullen volgen. Carow is een briljante profielschetser
die in het hoofd van menig seriemoordenaar kan kruipen maar door haar
excentrieke gedrag botst ze meermaals met haar oversten en collega’s. Ook in
deze zaak komt Carow alleen te staan wanneer ze voet bij stuk houdt aan haar
analyse van de moordenaar en haar collega’s daarmee tegen zich in het harnas
jaagt. Carow besluit om haar gelijk te halen en begint haar eigen onderzoek.
Niet nodig om te zeggen dat dit geen goed idee is en ze zich daarmee nog meer
moeilijkheden op haar hals haalt.
De negendoder is
het thrillerdebuut van het duo Astrid Ule en Erik Hansen, die Berlijn hebben
gekozen als locatie voor wat een langlopende thrillerreeks moet worden. Het
grimmige Berlijn dat naast de toeristische trekpleisters ook een hele
undergroundbeweging kent, vormt het ideale decor voor een zieke geest die zijn
slachtoffers ziet als producten van de wegwerpmaatschappij. De auteurs maken
van Berlijn een hoofdpersonage en beschrijven uitstekend de Duitse hoofdstad in
al zijn facetten.
Moeilijker om in de armen te sluiten is het hoofdpersonage Emma Carow.
Carow is een uitermate getalenteerde profielschetser die door haar werk het
nodige gezag opwekt, maar dit meteen weer teniet doet door haar problematische
privéleven. Als tiener is Carow verkracht wat haar – begrijpelijk natuurlijk – trauma’s
bezorgde. Met haar werk hoopt ze andere slachtoffers te behoeden voor de zieke
geesten die haar hebben klein gekregen. Ze heeft echter problematische
bindingsangst en kan geen deftige relatie met mensen aangaan, ook niet met haar
collega’s. Ze excelleert in roekeloos gedrag met vreemde, ongure mannen met wie
ze destructieve relaties begint.
Als lezer is het gedrag van Carow soms te veel om nog
geloofwaardiger te zijn. Iedereen verwerkt een trauma op zijn eigen manier maar
hoe Carow in het boek soms te keer gaat, zo kan een mens niet meer functioneren
in een topfunctie bij de politie. Dat ze met haar stunts vaak wegkomt bij haar
oversten en collega’s is ongeloofwaardig. Ule Hansen
neemt hier
soms een loopje met de geloofwaardigheid en de bereidwilligheid van de lezer.
Ook is het boek met zijn meer dan 450 pagina’s te dik om een echte
topper te zijn. Er hadden gerust wat nevenverhalen en plotlijnen kunnen
sneuvelen zodat het verhaal compacter en vlotter werd. Na een zeer lange
aanloop met lange beschrijvingen en reflecties van Carow krijgt De negendoder in het tweede deel meer
vaart en komt de spanning erin. Gelukkig maakt het slot nog veel goed, maar
helemaal overtuigen doet dit debuut helaas niet.
Amsterdam : Luitingh-Sijthoff 2016, 459 p. Vert. van Neuntöter door
Roelof Posthuma. ISBN 9789024573356. Distributie: Veen Bosch & Keuning
deze pagina printen of opslaan