Vertaald proza

BOEKEN NR. 9, AUGUSTUS 2016

Elena Ferrante: Kwellende liefde

door Katja Feremans

Toen Elena Ferrante met haar debuutroman Kwellende liefde in 1992 de literaire arena betrad, maakte ze duidelijke afspraken met haar uitgever: ze zou haar anonimiteit niet prijsgeven en ook geen promotie voeren voor haar werk, want als het goed was, zou het vanzelf lezers vinden. Vooral de laatste jaren is de Italiaanse schrijfster uitgegroeid tot een fenomeen. Dat haar identiteit nog altijd niet is gelekt, draagt daar zeker toe bij, net als het lovende artikel dat The New Yorker in 2013 aan haar wijdde.
 
In de slipstream van het succes van haar Napolitaanse vierluik over de vriendinnen Lila en Elena, is er een herziene vertaling van haar debuut uitgebracht. In Kwellende liefde probeert Delia, een vrouw van halfweg de veertig, de mysterieuze omstandigheden te reconstrueren, waarin haar moeder in zee is verdronken. Cruciaal in het verhaal is de rol van Caserta. Als jongeman was hij bevriend met Delia’s ouders, maar doordat hij een boon had voor haar moeder, werd hij door haar vader van het toneel verdreven. Dit kon echter niet verhinderen dat de echtelieden bleven ruziën. Een scheiding was mettertijd onafwendbaar.
 
Tegen de achtergrond van een mistroostig Napels schildert Ferrante intense, zintuiglijke scènes. Zo herinnert Delia zich haar vaders woede over de cadeaus die de jonge Caserta aan Amalia liet bezorgen als volgt:  
 
‘Nu zag ik bijvoorbeeld de perziken die op de vloer werden platgetrapt, de rozen die tien, twintig keer op de keukentafel werden geslagen, de rode bloemblaadjes in de lucht en daarna overal verspreid en de doornige stelen die nog vastzaten in het zilverpapier, het gebak dat uit het raam werd geslingerd, de jurk die op het vuur in de keuken werd verbrand.’

Elena Ferrante zit haar hoofpersoon dicht op de huid. Zoekend naar het hoe en waarom van haar moeders verdrinkingsdood, komt Delia ook zichzelf tegen, want welk aandeel had zij als kind in het web van feiten, halve waarheden en hele leugens waarin haar ouders verstrikt waren geraakt? Delia’s relatie met haar vader was moeilijk, om nog maar te zwijgen van de band met haar moeder. Enerzijds haatte Delia haar, aangezien zij de drijfveer was van haar vaders gedachten en bijgevolg van zijn gewelddadige gedrag. Anderzijds had ze haar gebaren, oogopslag en stembuigingen overgenomen, om ze later weer van zich af te moeten schudden om zichzelf te kunnen worden. Die beladen moeder-dochterrelatie werkt nog door in hoe Delia geregeld gewaarwordt dat er een weerspiegeling van Amalia over de hare glijdt.
 
De symboliek rond dit spel met identiteiten mag dan te zwaar zijn aangezet, de kiem van Elena Ferrante’s overrompelende proza is onmiskenbaar al gelegd in dit doorvoelde drama vol haat-liefdeverhoudingen.
 
Wereldbibliotheek : Amsterdam, 2016, 174 p. Vert. van: L'amore molesto door Manon Smits. ISBN 9789028426603 

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri