Poëzie

Herman Van Rompuy, Anne Van Herreweghen (ill.): Haiku

door Marjan Bex

Herman van Rompuy zag vanaf de eerste ontmoeting met de Japanse haiku tien jaar geleden een herkenning, zo zegt hij zelf, zelfs in die mate dat hij zelf waagde haiku te schrijven, weliswaar in het Nederlands.
Dat de korte strofen in het Nederlandse taalgebied zo'n enorme populariteit genieten, met zelfs een eigen tijdschrift, liet hij aanvankelijk naast zich liggen. Maar toen in bredere kring bekend werd dat Van Rompuy zich in zijn vrije tijd graag met schrijven bezighield, ging hij in op het verzoek zijn teksten te publiceren. Het grote succes van zijn eerste bundel leidde tot een tweede uitgave, Haiku 2. Net als bij zijn eerste haiku-verzameling die drie jaar geleden uitkwam (Haiku), verkiest Van Rompuy een sobere uitvoering, zowel van buiten als van binnen. Die komt overeen met de geest van de verzen. Meermaals benadrukte de schrijver al dat zijn gedichten puur persoonlijk zijn en volledig los staan van zijn werk als politicus (Van Rompuy is voorzitter van de Europese Raad). Een enkel gedicht verwijst dan ook slechts naar zijn functie in Europa, zoals de verzen die hij schreef naar aanleiding van het toekennen van de Nobelprijs voor de Vrede aan de Europese Unie. Andere onderwerpen zijn de vergankelijkheid van de natuur en de wederzijdse liefde tussen hond en baasje. Ook schreef hij een haiku naar aanleiding van de aardbeving en de daaropvolgende tsunami in Tohoku, Japan, in het voorjaar van 2011.
Haiku 2 is opgedeeld in hoofdstukken als 'Lente', 'Herfst' en 'Samen met'. Opvallend aan de uitgave is ook dat ze weer verschijnt in een vijftalige editie. Net als bij zijn eerste gedichtenbundel lezen we naast de oorspronkelijke Nederlandstalige ook een Engelse, Franse, en een Duitse versie. Waar in de eerste bundel ook een Latijnse tekst stond, is nu gekozen voor het Japans, om een brug te slaan naar het vaderland, aldus de auteur.
Van Rompuy houdt zich strikt aan de eisen die de haiku stelt: drie regels van steeds vijf, zeven en vijf lettergrepen. Ook de vertalers hielden zich hier aan. Dat zal ongetwijfeld aardig wat (prettig) gepuzzel hebben opgeleverd in de diverse talen, maar het resultaat mag er zijn.
Haiku 2 is een prettige bundel geworden, waarbij je, zoals Herman Van Rompuy het zelf hoopte, vergeet dat de gedichten geschreven zijn door een Bekende Politicus. De schrijver verdwijnt volledig in zijn teksten en laat de verzen spreken. Dat alleen al is niet iedereen gegeven en onderstreept nog eens de bescheidenheid van de auteur. Dat de verzen op zichzelf dan ook nog eens aanleiding geven tot overpeinzing en stilstand bij wat we elke dag zien en meemaken is waartoe de haiku's zoveel jaar geleden in Japan zijn gecreëerd. Van Rompuy blijft dus bij de bron. Dat alles levert een paar uur leesplezier op, gewillig onderbroken door uit het raam te staren, maar dat neem je er als lezer graag bij.


Herman Van Rompuy, Anne Van Herreweghen (ill.), Haiku, Poëziecentrum Gent, 2013, 93 p., ill. € 16,95. ISBN 9789056553753. Vert. door Bernard De Coen / Hilde De Meulenaere / Rainer Hesse / Willy Vande Walle. Distributie: Poëziecentrum

Oorspronkelijk verschenen in de Leeswolf 2013

deze pagina printen of opslaan