Poëzie

Albertina Soepboer: Bezonken

door Dirk De Geest

Albertina Soepboer schrijft zowel in het Nederlands als in het Fries. De omgeving waarin ze leeft en werk heeft duidelijk een grote invloed op haar werk. Dat is opnieuw merkbaar in haar jongste dichtbundel, bezonken. De zee speelt onmiskenbaar een centrale rol in de bundel, samen met de wind en het zout. Het is het decor dat het sprekende ik niet enkel situeert, maar ook definieert.
Die zelfbepaling verloopt op een bijzonder doordacht gestructureerde wijze. Alle verzen zijn vijfregelig, met een gedragen ritmische opbouw van elke regel. De bundel bevat drie reeksen ‘Dieplood’ (telkens vier gedichten) die afgewisseld worden met langere afdelingen, respectievelijk ‘Kwelwater’, ‘Windstilte’ en ‘Grondstof’. Meteen zijn drie van de vier elementen aangeven (water, wind, aarde — de lucht is ook veelvuldig aanwezig), wat de kosmische oriëntering van de bundel onderstreept. Het verleent aan deze verzen een elementair karakter, met een mens die niet langer centraal staat in het universum. Tegelijk is deze poëzie daardoor zeer symbolisch van aard; gericht op het blootleggen van diepere verbanden in de wereld. Niet toevallig is het zout frequent aanwezig: zout bewaart het verleden, en tegelijk slijt het ook alles uit. Die zowel opbouwende en behoudende als vernietigende kracht van de tijd is een constante in de bundel. Daartegenover staat de poëzie als een eigen ruimte, die als het ware nog extra lagen weet aan te brengen in wat dreigt voorbij te gaan of vergeten te worden. Soepboer maakt daarbij vaak gebruik van woorden met een diepe religieuze betekenis: brood en wijn, het kruis en de engel. Op die manier wordt als het ware de hechte band tussen wereld, onderwereld en bovenwereld onderstreept. Het brengt haar poëzie in de buurt van die van de legendarische Adriaan Roland Holst, met wie de dichteres ook de drang naar monumentaliteit en een zekere ondoordringbaarheid van het vers gemeen heeft.
Die visie op poëzie wordt uiteengezet in de afdelingen ‘Dieplood’ (een instrument om de diepte van het water te meten en na te gaan of het schipwaardig is). In deze gedichten is aan de ene kant sprake van geometrie en abstractie, van rechtlijnigheid, van een horizon en oneindigheid. Die tot de essentie herleide ruimte wordt echter deels tegengesproken doordat het ik ernaar streeft om te dansen, te zingen en te proeven, expressievormen die tot een intense dynamiek met de ruimte leiden. Bezonken is, met andere woorden, een bundel waarover grondig is nagedacht en die ook in de taal ‘bezonken’ is. Waardevolle, maar niet bepaald gemakkelijke poëzie.


Albertina Soepboer, Bezonken, Atlas Contact Amsterdam, 2014, 82 p., € 21,99. ISBN 9789025443375. Distributie: Veen Bosch en Keuning

Oorspronkelijk verschenen in de Leeswolf 2014

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri