‘Zeven paarden hadden wel en niet zeven kleuren.
Het eerste paard was wit.
Het tweede paard was zwart.
Het derde paard was rood.
Het vierde paard was geel.
Het vijfde paard was grijs.
Het zesde paard was bruin.
Maar het zevende paard was zonder kleur.’
Elk paard gaf dan een beetje van haar kleur aan het zevende paard en
‘Toen had het paard zonder kleur elke kleur die er was.’
En het gaat verder: ‘Zeven paarden waren wel en niet op zeven plaatsen’, alleen het zevende paard… ‘Zeven paarden verzonnen van alles of niets’, en hoewel het zevende aard zelf niets verzon, zit haar hoofd toch vol prachtige verzinsels.
Dan zijn er zeven paarden, met, jawel zeven veulentjes. Zeven veulentjes worden zeven paarden met zeven kleuren, waaronder een paard met meer dan één kleur, dat meer dan één plaats had enz. Het paard dat van alles meer dan één had, rende naar het verzinraam van het meisje en gaf wat kleur, plaats en verzinsels aan het meisje. Ze straalde:
‘Zullen we samen een verhaal verzinnen over zeven manen in zeven nachten?’
Dit subtiele, melodieuze verhaal over de rijkdom van de verbeelding, over het moois dat ontstaat als ieder een beetje van zichzelf geeft, werd geschreven door de Iraanse schrijver en criticus Hadi Mohammadi. Zijn naam duikt voor het eerst op de Nederlandstalige boekenmarkt op, hoewel hij al een veertigtal kinderboeken schreef. De tekst, die voor een prentenboek vrij omvangrijk is, laat zich door het repeterende karakter zeer goed voorlezen aan jonge kinderen, terwijl de onderliggende betekenissen – tekst en prenten nodigen uit om zelf verder te vertellen –, het raffinement in de sobere tekst – hoedje af ook voor Imme Dros, die het boek vertaalde --, het samenspel van tekst en beeld zeker ook oudere kinderen kunnen blijven boeien.
Nooshin Safakhoo vertelt het verhaal in beelden. In een grijze kamer ligt een meisje op bed. Pilletjes en flesjes op het nachtkastje, een rolstoel naast het bed, alles duf en kleurloos, op het gezichtje van het meisje na. Ze ligt glimlachend te kijken naar een hanger met paarden en ze droomt zich een wereld vol kleuren en beweging. Op de slotpagina ligt ze weer in bed in haar kamertje, dat nu licht en helder is, en vol kleur. Het raam staat uitnodigend open.
Nooshin Safakhoo voegt in haar prenten allerlei verhaalelementen toe, wat de lectuur des te boeiender maakt. Haar composities zijn eenvoudig en evenwichtig, met een mooie, dynamische ritmiek. Tegen de sobere, stille achtergronden steken de kleurrijke, beweeglijke paarden prominent af. Ze brengt in haar prenten subtiel accenten aan – bv. de immobiliteit van het meisje en de krachtige dynamiek van de paarden – de het verhaal verrijken. Ze werd bij het maken van dit prentenboek begeleidt door Marit Törnqvist
Aan de basis van dit prentenboek ligt het project ‘Read with me’. Dat wil Iraanse kinderen in moeilijke maatschappelijke omstandigheden in contact brengen met bijzondere prentenboeken. Pikkuhenki van Toon Tellegen en Marit Törnqvist is er zo een, en Groter dan een droom van Jef Aerts en Marit Törnqvist. Törnqvist is zelf nauw betrokken bij het project en begeleidt getalenteerde jonge illustratoren bij het maken van een prentenboek. Met prachtige resultaten als Het meisje en haar zeven paarden.
Hadi Mohammadi, Nooshin Safakhoo (ill.) Het meisje en haar zeven paarden, Querido, Amsterdam 2018, 36 p. : ill. ISBN 9789021414454. Vertaling Imme Dros. Distributie L&M Books
© 2024 | MappaLibri