Het
eerste boek van de illustratrice Daisy Hirst, The Girl with the Parrot on her Head (2015) vertelt het verhaal van
een meisje dat haar leven opnieuw moet inrichten als haar beste vriend verhuist.
Het is niet vertaald naar het Nederlands, dit prentenboek nu dus wel.
Deze keer zijn er geen
mensfiguren, maar de monstertjes die de hoofdpersonen zijn, kun je moeiteloos
vertalen naar een meisje en een jongetje. Natalie, het meisje, heeft een
broertje (Alfons) gekregen, met alle gevolgen van dien: minder aandacht,
aanvallen op speelgoed en boeken, het is een redelijk bekend motief in
kinderboeken. Met deze monstertjes keert ze terug naar figuurtjes die ze
in 2012 al bedacht had. Ze staan ook allebei op de cover van de MA children’s book illustration catalogue
2013 (Graduation Exhibition).
De volle aandacht
ligt op de twee kinderen, de ouders zijn marginaal aanwezig, allebei komen ze
slechts één keer vol in beeld, en samen slechts met hun armen waaraan Natalie
bengelt. De twee kinderen hebben het redelijk gezellig, tot Alfons het
lievelingsboek van Natalie dreigt te verslinden (zie het voorplat), het in elk
geval flink molesteert. Het conflict dat daarvan het gevolg is, dienen ze zelf
op te lossen. Natalie maakt een heel boze tekening, waarop Alfons bedreigd
wordt door een wervelstorm, enge beesten en een erwtjesregen. Haar woede wordt
goed voorbereid, het was al een waardeloze dag, zowel op de kinderopvang als
thuis (moeder die verkeerd reageert op een tekening) en er is ook alleen maar
bagger op de televisie. Op hetzelfde moment krijgen Natalie en Alfons spijt,
zij van haar woede, hij van de schade. Alfons werkt op briljante wijze de boze
tekening van Natalie om naar iets heel positiefs, echt oké dus.
De ommekeer van Alfons naar een helder denkend en handelend
wezentje is misschien wat te snel, en ook de titel is niet verschrikkelijk
geslaagd (dat was hij ook al niet in het Engels). Maar verder hebben we hier
een erg fraai prentenboek. Naast voor- en achterplat doet alles mee. Op de
eerste schutbladen zien we Natalie ongestoord in haar lievelingsboekje lezen,
met helemaal aan de andere kant iets piepklein blauws. Op de titelpagina staat
de beker van Natalie rechtop, en die van Alfons ligt om. De schutbladen
achterin zijn gevuld met alle tekeningen die Natalie en Alfons samen maakten na
de verzoening. Poes is de toeschouwer, met een blauw potloodje op de pagina
naast de titelpagina, en een rood op het laatste schutblad. Hirst werkt vooral
met primaire kleuren, waarbij de ondergrond van de pagina’s wit, geel of
blauw is. Een groene leunstoel is het centrale meubelstuk. Er gebeurt veel
grappigs, er zijn fijne, kleine details en kinderen zullen zich gemakkelijk kunnen
identificeren met de twee hoofdpersonages en ook met de manier waarop ze
tekeningen maken. Het is mooi om te zien hoe een jonge illustratrice zo’n oud
motief toch weer origineel weet aan te pakken. Ideaal om samen te lezen in zo’n
stoel als de grote groene.
Rotterdam : Lemniscaat 2016, [36] p. : ill. Vert. van Alphons, That’s Not OK to do! door
Jesse Goossens. ISBN 9789047707127
© 2024 | MappaLibri