9+ - Tine Mortier staat bekend als een auteur
die moeilijke thema’s niet uit de weg gaat. Zo schreef ze eerder al boeken over
racisme (Bruin!, 2008) en omgaan met
een zieke grootouder (Mare en de dingen). In De
koudste winter verkent Mortier het onderwerp pesten,
maar het zijn vooral de
hiermee gepaard gaande eenzaamheid en isolement die het verhaal zullen beheersen.
‘Het was de koudste winter sinds
jaren. […]
Het was kouder dan de jongen ooit had meegemaakt.
Kouder ook dan de oude man ooit
had meegemaakt en hij was werkelijk ontzettend oud.’
Wanneer het begint te vriezen
denkt de jongen dat hij daar voor iets tussen zit, want hij gooide verlaten
zwaneneieren kapot tegen een boom. Mortier beschrijft hoe de jongen denkt te
krimpen van dit geheim dat hij met zich meedraagt, tot hij het aan de oude man
vertelt met wie hij samen in één huis woont. Ze hanteert hierbij een mooie,
poëtische vertelstijl. Aandoenlijk is ook hoe ze de kruidenier schetst die, bij
gebrek aan echte foto’s, zijn hond zelf tekent op de vermist poster.
Diezelfde hond wordt uiteindelijk bevroren teruggevonden
door Maura, de jongen zijn ergste pestkop, die hem aanziet voor een houtblok en
vervolgens per abuis in de haard gooit. Ze komt het trauma niet te boven. Deze licht
absurde situaties zijn kenmerkend voor het werk van Mortier en creëren een
komische afleiding bij het reeds zwaar beladen thema.
Het is de eerste samenwerking tussen de auteur en
illustrator, maar wel eentje die meteen getuigt van een bijzondere dynamiek.
Mortiers minutieus gekozen woorden zorgen ervoor dat je de koude in haar
teksten bijna zelf kan voelen. De tekeningen dompelen de kijker dan weer onder
in dromerige en zachte sneeuwlandschappen. Verster blijft trouw aan zijn
gekende techniek, het doordrukken van oude foto’s en prenten, waardoor een
soort van collage ontstaat met een nostalgisch karakter. Ook de onzekere en
schuchtere houding van de gepeste jongen weet hij perfect te vangen in zijn
beelden.
Er
lijkt maar geen einde te komen aan de hardnekkige winterprik: de school gaat
dicht en de jongen verdeelt zijn tijd nu enkel nog tussen het voederen van de
vogels en de oude man. Hij leeft in een veilige routine, waardoor het pesten eerder
een subthema wordt. Het alluderen op een mogelijke vriendschap tussen de jongen
en zijn pester is hoopvol, maar misschien ook wel ietwat naïef.
‘In de hele tuin viel
niet één vogel te bespeuren. Zelfs de winterkoninkjes, de enige die nog een
beetje plezier in de sneeuw hadden, waren er niet meer. Er was niets meer wat
bewoog, behalve de sneeuwvlokken.
De vogels waren weg.
En met hen verdween het laatste
beetje kleur.’
Het verdwijnen van de vogels zorgt voor een verandering in de vertrouwde
omgeving van de jongen en schept een mistroostige en kleurloze voorstelling. Het
koppelen van emoties aan de aanwezigheid van kleur is iets wat in meerdere
kinderboeken al succesvol is gebleken en mist ook hier zijn effect niet. Wanneer
de jongen een roodborstje vindt in de schuur fleurt het vogeltje pas op als de
jongen besluit om opnieuw kleur, in de vorm van een rode trui, toe te laten in
zijn leven. Het lied van het roodborstje kondigt de start van de langverwachte dooi
aan.
Door
verschillende eindes open te laten laat de auteur genoeg ruimte voor de
verbeeldingskracht van de lezer. Mortier is kieskeurig in welke informatie ze
wel dan niet deelt, wat de meer ervaren lezer een kans biedt om bepaalde
elementen van het verhaal en hun symboliek in te vullen naar eigen
interpretatie. De meest prangende vraag is echter wat de jongen te wachten staat
na de dooi. Dat hij uit zijn cocon zal treden, is onvermijdelijk. Het pijnlijke
besef dat de realiteit daarbuiten misschien niet anders zal zijn dan voorheen, is
dat des te meer, al lijken enkele symbolen daar toch een geruststellend beeld
in te schetsen.
De koudste
winter kent een ontstaansgeschiedenis van maar liefst tien jaar. Het
resultaat is een breekbaar verhaal om je (hart) aan te verwarmen tijdens
sombere dagen.
Tine Mortier: De koudste winter, De
Eenhoorn, Wielsbeke 2019, 66 p. : ill. ISBN 9789462914377
deze pagina printen of opslaan