Dat ze kan schrijven,
hoeft Mary Hoffman allang niet meer te bewijzen. Haar ‘Stravaganza’-boeken
staan telkens garant voor spanning, de geschiedkundige verwijzingen berusten
altijd op gedegen onderzoek en voor de trouwe fan voelen de personages
inmiddels aan als oude vrienden. Maar na zes delen ziet die trouwe fan ook dat
alle ‘Stravaganza’-boeken in feite dezelfde plot hebben.
Een Londense tiener, die om een bepaalde reden ongelukkig
is, vindt een antiek gebruiksvoorwerp, een talisman. Die talisman brengt de
tiener tijdens zijn slaap naar een parallelle wereld, Talia, waar hij een
belangrijke missie moet vervullen. Tijdens dit proces vindt de tiener
vriendschap en liefde, maar ook tegenwerking: in Talia door de invloedrijke
familie Di Chimici, in Londen doordat zijn talisman om
een bepaalde reden tijdelijk zoekraakt. Uiteindelijk redt de tiener de stad van
de ondergang, vaak op een niet voor de hand liggende manier — alsof Hoffman wil
benadrukken dat juist de kleine handelingen het verschil maken. Het boek
eindigt met een groot feest in Talia, vaak een huwelijk.
Ook Stad van zwaarden
volgt dit patroon. De hoofdrol is weggelegd voor Laura, die in Stad van
schepen al een bijrolletje vervulde als Isabels nukkige vriendin. In dit
nieuwste deel ontdekken we dat Laura aan zelfverminking doet — vandaar dat ze,
toepasselijk, met een mes als talisman afreist naar Fortezza (Lucca), de stad
van zwaarden. Die zelfverminking geeft het boek een interessante twist. In de
vorige delen was het vanaf het begin duidelijk waarmee de Londense tiener
worstelde: Lucien had kanker, Georgia werd gepest door haar stiefbroer, Sky
moest zijn zieke moeder verzorgen, Matt was dyslectisch en Isabel stond in de
schaduw van haar tweelingbroer. Maar Laura? We weten dat ze zichzelf snijdt om
een fysieke uiting te geven aan haar verdriet, maar wat haar precies dwarszit,
blijft lange tijd onduidelijk. Daardoor speelt het mysterie dit keer niet
alleen in Talia, maar ook in Londen.
Als Laura’s geheim uiteindelijk
ontrafeld wordt, zien we opnieuw een patroon — dit keer thematisch. Laura
blijkt een zwaar gehandicapte zus te hebben, waardoor ze als enige gezonde
dochter een enorme prestatiedruk ervaart. Problematische relaties tussen broers
en zussen blijven terugkeren in de ‘Stravaganza’-reeks: niet alleen bij Laura,
Georgia en Isabel, maar bijvoorbeeld ook tussen de Londense Lucien (inmiddels
Luciano) en de Taliaanse Falco (inmiddels Nick), die permanent van dimensie
gewisseld hebben. Nick, die nu bij Luciano’s ouders inwoont, heeft het gevoel
dat hij constant tegen zijn voorganger moet opboksen, als tegen een oudere
broer. En ook in Talia heerst er rivaliteit tussen broers en zussen: na de dood
van prins Jacopo Di Chimici van Fortezza vechten zijn wettelijke dochter Lucia,
weduwe, en zijn bastaardzoon Ludo, de zigeuner die we al kennen uit eerdere
delen en die in dit boek een grotere rol krijgt als Laura’s geliefde, om de
troon.
Nu er
voorlopig geen nieuwe ‘Stravaganza’-delen gepland staan, zou Hoffman kunnen
overwegen om dit terugkerende thema eens verder uit te werken in een
psychologische jongerenroman. Met de voorzetten die ze in ‘Stravaganza’ geeft,
toont de schrijfster alvast aan dat ze zich zeker niet hoeft te beperken tot
historische fantasy.
Mary Hoffman: Stad van zwaarden, Van Goor, Houten
2013, 375 p. : ill. ISBN 9789000314607. Vertaling van City of Swords door
Annelies Jorna
Oorspronkelijk verschenen in De Leeswelp
deze pagina printen of opslaan