12+ - Aluna is niet alleen
de naam van het 16-jarige hoofdpersonage, de term Aluna staat ook voor de
manier waarop de Zuid-Amerikaanse indianenstam uit dit boek de wereld zien:
alles beschikt over innerlijke energie, alles staat met elkaar in verband,
alles vertrekt vanuit de gedachte. Monica, Aluna’s moeder, kent het leven van
de Zintu-indianen van binnenuit. Ze werd bij de stam opgevoed nadat haar moeder
stierf. Aluna heeft een indiaanse vader, maar haar geboorte zorgde voor een
breuk in de gemeenschap. Een groep die elk contact met de buitenwereld afwijst,
de ‘Creons’, scheurde zich af. De Zintu’s keerden zich daarop van Monica en
haar dochter af en zij verliet uiteindelijk de stam. Het lot van de Zintu’s
blijft Monica nochtans bezighouden en nu werkt ze voor een trust die opkomt
voor hun rechten.
Als Aluna en haar moeder foto’s uitzoeken voor een flyer van de Trust,
duikt er een foto op waaruit blijkt dat Aluna een halfbroer heeft. Haar moeder
had haar dat niet verteld omdat ze niet wil dat Aluna de indianen als familie
gaat beschouwen. Haar is dat tenslotte slecht bekomen. Maar de foto doet het
indianenbloed in Aluna sterker stromen. Niet zozeer haar halfbroer spreekt haar
aan, maar wel die andere jongen, Selso, die haar op de foto zo doordringend
aankijkt, alsof hij haar iets vraagt… Als
Monica vervolgens op een veiling een amulet kan kopen dat de indianen
toebehoorde, stuurt ze Aluna naar de Zintu’s om het amulet terug te brengen.
Toen zij en Aluna de stam verlieten, had een indiaanse vrouw immers voorspeld:
‘Aluna zal terugkomen als een van de onzen. Ze zal ons een nieuwe toekomst
geven.’ En dus pakt Aluna haar rugzak en vertrekt.
Aluna slaagt in haar opdracht, klaagt onderweg onder meer
ook het kappen van het tropisch hout aan en redt een kind uit een uitgemoord
houthakkerskamp. Uiteraard loopt ze daarbij duizend gevaren -- wat wil je in
het oerwoud -- maar je houdt er echt je hart niet bij vast. Het gemak waarmee
een moeder haar 16-jarige dochter op missie naar het oerwoud stuurt, tart de
realiteitszin; de nadruk die Karla Stoefs legt op het mystieke en op de
innerlijke kracht van de mens, laten vermoeden dat zij zelf een missie heeft
met dit boek. Het verhaal is te duidelijk slechts een vehikel om te berichten
over het leven en de levensprincipes van de Zuid-Amerikaanse indianen. Ze doet dat
bovendien op een vrij belerende toon. Zoals echter ook het begrip ‘Aluna’ breed
en vaag is ingevuld, is ook het beeld dat van de Zintu’s en de Creons wordt
geschetst, weinig geprononceerd.
‘Zintu-indianen zijn
geen Walt Disney Pocahontas-indianen’, lees je ergens in het begin. Het voelt
niet goed om zo duidelijk te ervaren dat Stoefs van een naïeve lezer uitgaat. Door die lezer te willen bijlichten met een zwak geconstrueerd en weinig realistisch avontuur, maakt ze als schrijver geen professionele keuze.
Karla Stoefs: Aluna, Van Halewyck, Antwerpen 2018, 175 p.
ISBN 9789461318091. Distributie Pelckmans Uitgevers
deze pagina printen of opslaan