11+ - Anna Woltz is een van die weinige auteurs die zowel een breed publiek als literaire critici voor zich kunnen winnen. Die laatsten hadden misschien een tikje meer tijd nodig, maar sinds Honderd uur nacht liepen ook zij warm voor haar werk. Alaska geldt voor velen als de definitieve bevestiging van haar kunnen. En terecht.
Typisch Woltz zijn de herkenbaar
uitgewerkte hoofdpersonages, van het soort waarvan je als lezer hoopt dat ze na
een vakantie plots in je klas zullen blijken te zitten. Precies dat sociale
gegeven vormt de achtergrond van Alaska:
de overstap naar een nieuwe school en de zoektocht naar een passende rol in de
groep. Voor jongeren van een jaar of twaalf is dat geen sinecure, zeker als ze
daarbij ook een ‘rugzakje’ dragen – en Sven en Parker, de hoofdpersonages van
het boek, worstelen beiden met recente gebeurtenissen in hun leven.
Parker en Sven komen afwisselend aan het woord als ik-verteller, in korte
hoofdstukken van enkele bladzijden. Ze nemen positie in voor die bepalende
eerste schooldag en houden hun ‘geheim’ angstvallig verborgen, terwijl het
duidelijk hun hele doen en laten bepaalt. Al in de openingszin zindert alle
angst en onzekerheid door:
‘Dit is het plan voor
vandaag: in de eerste vijf uur iets zó briljants doen, dat de hele school
meteen weet wie ik ben. Ze moeten me kennen, voordat ze over me horen.’
Aanvankelijk lijken
Sven en Parker tegenover mekaar te staan, maar gaandeweg groeien ze steeds meer
naar elkaar toe – al weet bij het begin van hun contact alleen Parker wie
achter ‘de gaten in de bivakmuts’ zit. Zij heeft ontdekt dat haar hond Alaska,
die weg moest wegens de allergie van haar broertje, hulphond van Sven is
geworden en beraamt een plan om hem daar ’s nachts weg te halen. Dat loopt
anders dan verwacht, maar het mag duidelijk zijn dat Alaska voor allebei een
katalyserende rol vervult.
Woltz’ werk biedt de lezer een warme wereld, waarin scherpe
randen weliswaar bestaan, maar waarin ook hechting en veiligheid aanwezig is om
die het hoofd te kunnen bieden. Zo draagt het boek veerkracht uit tot buiten de
grenzen van het verhaal.
Het naturel waarmee Woltz lijkt te schrijven neemt je voor
het verhaal en de personages in. Ze blijft dicht bij de leefwereld van de
hedendaagse jongere, met verwijzingen naar You Tube-filmpjes, brugklastips op
internet en de vanzelfsprekende inbedding van gsm’s en computer, en blinkt
vooral uit in het inzicht in de psyche. Daar heeft ze geen uitgebreide
beschrijvingen of complexe beeldspraak voor nodig. De selectie van treffende
scènes en sprekende details volstaat:
‘Stel dat ik Alaska wil troosten – stel hè – dan zou ik
haar natuurlijk gewoon aaien. Simpel. […] Een hondenrug kan ik. Maar wat doe je
met de schouder van een meisje?’
Troostboek klinkt wat te donzig, maar een warm deken is Alaska wel. Een aanrader voor jonge
lezers vanaf een jaar of tien, en voor de vele oudere lezers die zich die
zoekende onzekerheid nog goed herinneren.
Amsterdam : Querido, 184 p. ISBN 9789045119762. Distributie: WPG
Uitgevers
deze pagina printen of opslaan