12+ - De Nederlandse Anke de Vries (1936) debuteerde in 1972
als jeugdboekenauteur. Haar oeuvre bestaat uit boeken voor diverse leeftijden,
van prentenboeken over verloren gewaande knuffels tot en met verhalen voor 12
jaar en ouder over onder meer vandalisme en kindermishandeling. Voor Blauwe plekken (1992) kreeg Anke de
Vries de prijs van de Nederlandse Kinderjury.
Na een stilte van enkele jaren
is nu Littekens verschenen, in een
prachtige donkerblauwe omslag waar het geel van de titel en de harten van de
zonnebloemen vanaf springt, verwijzend naar de zonnebloemen in het Franse
landschap, zoals Van Gogh die schilderde. Littekens
speelt zich dan ook af in een zomers Frankrijk, tevens het land waar Anke de
Vries al decennia woont. Hoofdpersonen zijn twee jongeren: de Nederlandse Paul
en de Franse Clara. Ze komen al in de eerste zin in elkaars buurt:
‘Ze zag de jongen te laat. Hij zat bij de driesprong en
leunde met zijn rug tegen de boomstam. Enkele meters van hem vandaan lag een
fiets in de berm. Clara hield haar pas in en stond in tweestrijd. Teruggaan was
opvallender dan gewoon voorbijlopen. Ze stak de weg over, zodat de afstand
tussen hen groter zou zijn als ze hem passeerde’.
Beide jongeren zijn getekend
door het leven. Paul was een veelbelovend tennisser, maar door een operatief
verwijderd gezwel in zijn been is hij gestopt met tennissen en probeert hij z’n
zinnen te verzetten bij het gezin van z’n tante die in Frankrijk woont. Hij
ontmoet Clara, die bij haar oma logeert om iedereen te ontlopen die haar nog
steeds de dood van één van haar oppaskinderen verwijt.
De Vries beschrijft
gedetailleerd en beeldend hoe de vriendschap tussen Paul en Clara zich langzaam
ontwikkelt. Ze doet dat in een zorgvuldig taalgebruik dat soms wellicht iets te
formeel aandoet voor jongeren van nu, maar mij in ieder geval niet heeft
gestoord. De verhaallijn van de zich ontwikkelende relatie heeft een
detective-achtig karakter. Wat de jongeren hebben meegemaakt en nog steeds
ervaren, ligt niet direct open en bloot op tafel. Zo doet Paul gaandeweg de
volgende ontdekking ten aanzien van Clara: ‘Haar litteken zat veel dieper en
beheerste nog steeds haar leven’.
Het detective-achtige
karakter wordt versterkt door een ogenschijnlijk andere verhaallijn, namelijk
het onderzoek naar de dood van de man bij wie Paul op de heenreis een nacht
logeerde en de vondst van een medaillon van de moeder van het overleden
oppaskind. Hoe de lijnen samenkomen is tot op het eind van het verhaal
spannend, hoewel dit wel gepaard gaat met de nodige toevalligheden. Hierdoor,
door de wisselingen van perspectief en ook door de vele nevenpersonages, moet
je als lezer je aandacht er wel steeds goed bijhouden.
Rotterdam
: Lemniscaat 2016, 167 p. ISBN 9789047707783
deze pagina printen of opslaan