Vertaald proza

BOEKEN NR. 5, MEI 2022

Donatella Di Pietrantonio: Mijn zusje en de zee

door Inge Lanslots

Met Teruggeworpen won Donatella Di Pietrantonio (°1963) in 2017 de prestigieuze Premio Campiello, een roman die Giuseppe Bonito vier jaar later naar het grote scherm bracht. In 2021 verscheen echter niet alleen de verfilming, L’arminuta, maar ook Pietrantonio’s sequel, Borgo Sud, die op zijn beurt genomineerd werd voor de Premio Strega. Een jaar later legde Hilda Schraa de vertaling neer met een ogenschijnlijk verrassende titel, Mijn zusje en de zee.
 
Dat zusje is Adriana die in haar jeugd als vrolijke wervelwind haar oudere zus opving toen die weer moest intrekken bij hun biologische ouders – in de Abruzzo was het in de jaren zeventig gebruikelijk dat kinderen ‘uitbesteed’ werden aan kinderloze koppels. Adriana’s vrolijkheid heeft mettertijd plaatsgemaakt voor woede, gevoed door de problematische relatie met haar ouders en Rafael, de arme visser met grootse plannen die zich telkens opnieuw in de schulden werkt. Eigenlijk is Adriana niet zozeer verliefd op Rafael, maar op zijn ‘droom: op zee leven met de wind als enige baas’. Ze is ‘roekeloos, weet geen maat te houden, ze is één met de wereld’.
 
Het is wellicht die roekeloosheid die haar bijna fataal wordt. Wanneer ze van het balkon valt bij het ophangen van de was en in kritieke toestand in het ziekenhuis wordt opgenomen, reist haar oudere zus, de ‘teruggeworpene’, van Grenoble naar Pescara. Tijdens de treinreis flitsen samen met het veranderende landschap flarden van herinneringen aan het leven van de zusjes voorbij. Mijn zusje en de zee leest dan ook als een aaneenschakeling van flarden uit het verleden, met associaties die de lezer bij de les houden en in die rauw-realistische stijl die ook Teruggeworpen typeerde.
 
Borgo Sud toont hoe de zusjes zich niet kunnen onttrekken aan het onrecht dat hun ouders hen ongewild hebben aangedaan. Adriana en l’Arminuta lijken vervloekt – hun moeder spreekt overigens ook echt een vloek uit over de meer rebelse dochter – en lijken tegelijkertijd blind voor alle mogelijke voortekens. De zusjes hebben dus geen recht op geluk en liefde, wat al in de epigraaf, een citaat uit Natalia Ginzburgs Mijn echtgenoot (Meulenhoff 1986), wordt aangekondigd: verlangen verstrengelt zich onlosmakelijk met verdriet en vernedering. Net zoals de relatie tussen Adriana en Rafael zal ook het huwelijk van de veel minder uitbundige Arminuta spaak lopen. Piero, die net als de auteur een tandarts is, heeft jarenlang zijn ware geaardheid onderdrukt. Hij heeft zichzelf en zijn naasten voorgelogen. L’Arminuta wordt een tweede maal ‘teruggeworpen’ naar het milieu waaraan ze zich met haar huwelijk wilde onttrekken. Na haar scheiding vlucht l’Arminuta dan ook ver weg, naar het door bergen omgeven Grenoble, waar ze Italiaanse literatuur doceert.
 
Toch roept Grenoble de setting van haar ouderlijk huis, een bergdorp, en die van Arminuta’s tegenpool, het zusje, op. Adriana’s liefde voor de zee doet haar settelen in Borgo Sud, een wijk in Pescara (Borgo Marino), een stad in de periferie van een stad waar iedereen elkaar kent. Mijn zusje en de zee is doordrongen van die contrasterende ruimtes in de Abruzzo, Di Pietrantonio’s geboortestreek. Met haar rauwe en bondige schrijfstijl weet de auteur het rustieke karakter van de zuiderse regio goed op te roepen, ook al heb je het gevoel dat er af en toe toch iets schort aan de beschrijvingen. Critici vergelijken Di Pietrantonio, die als sinds haar kindertijd verhalen schrijft, maar al te vaak met klassieke auteurs, zoals Elsa Morante en Primo Levi. Hiermee leggen ze de lat wel erg hoog. Aan de lezer zou ik de raad willen geven die vergelijking achterwege te laten en zoveel mogelijk op te gaan in Di Pietrantonio’s vertellingen over de tragiek van het leven.
 
Donatella Di Pietrantonio: Mijn zusje en de zee, Signatuur, Amsterdam 2022, 239 p. ISBN 9789056727031. Vertaling van Borg Sud door Hilda Schraa. Distributie Standaard Uitgeverij

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri