Luc en Soumia heten de
twee protagonisten in Het moois dat we
delen. Ze kennen elkaar niet, maar als hun wegen elkaar kruisen, blijken ze
meer in elkaar verstrengeld te zijn dan ze eigenlijk zouden willen. In zijn
vierde roman gaat Ish Ait Hamou op zoek naar wat ons bindt, in een samenleving
die steeds driester lijkt te polariseren.
Soumia heeft twee mannen een lift gegeven naar het station
van Brussel Noord. Daar pleegden ze een aanslag. Luc verloor in die aanslag
zijn vrouw. Wist Soumia wat ze deed? Ze kende de mannen, van vroeger, ze wist
dat ze radicaliseerden. Maar had ze ook kunnen weten wat ze in hun schild voerden?
Terwijl Soumia haar leven opnieuw probeert op te pakken, onderneemt Luc een
heilloze poging om met het verleden in het reine te komen. Maar de wonde is te
diep, ze ettert onophoudelijk en de toevallige ontmoeting met Soumia helpt
uiteraard ook niet echt. Hij wil alles te weten komen, maar weet ook dat de
waarheid te pijnlijk is om onder ogen te zien. En ook dat ze allicht
ontoereikend is om het bodemloze gat in zijn hart te vullen.
In zijn kenmerkende vertelstijl grijpt Ish Ait Hamou zijn
lezers meteen bij de kraag, en hij laat ze niet meer los. De pagina’s lezen
toegankelijk, filmisch, je kan je zo voorstellen hoe Luc en Soumia eruit zien,
je ziet ze zitten, je kan hun conversaties horen, je ruikt de thee die ze
drinken. Het maakt zijn personages tastbaar, en dat is ook de inzet van zijn
boek: dit gaat over ons. Over ons allemaal. Want ook al vertegenwoordigen Luc
en Soumia stereotypen (de brave, bange Vlaming versus het moslimmeisje dat
flirt met de rafelranden van het aanvaardbare), Ish Ait Hamou gaat in dit boek
vooral op zoek naar onze zin voor vergeving en aanvaarding.
Het moois wat we
delen speelt zich overduidelijk af tegen de horizon van het Vlaanderen van
de afgelopen jaren. Ondanks de verschillen, ondanks de schijnbaar tegengestelde
visies, uitgangspunten en leefsituaties van beide hoofdpersonages, weet Ait
Hamou schijnbaar moeiteloos ook de menselijkheid achter zijn personages te
vatten. En daar gaat het om. Kan Luc Soumia vergeven? Ze is het enige wat hij
nog heeft om zijn woede en verdriet op af te koelen, maar helemaal eerlijk is
dat natuurlijk niet. Kan Soumia begrijpen dat Luc haar iets verwijt, terwijl ze
strikt genomen niks verkeerd heeft gedaan, behalve op het verkeerde moment op
de verkeerde plaats zijn en daar niet van weggelopen zijn?
Ish Ait Hamou heeft met deze roman een boek geschreven over
de menselijke capaciteit die we anno 2020 misschien wat meer op de voorgrond
zouden moeten plaatsen: de kracht om elkaar te begrijpen, ook al zijn onze
standpunten zo verschillend, ook al hebben we elk ons eigen verhaal. Want is
niet juist die eigenschap de kern van onze menselijkheid?
Ish Ait Hamou: Het moois dat we
delen, Angèle, Antwerpen 2019, 270 p. ISBN 9789022336953. Distributie Standaard Uitgeverij
deze pagina printen of opslaan