Ik las Kerkhofblommenstraat,
de derde roman van de Brugse Lara Taveirne, in de periode rond Allerheiligen.
Die timing bleek toepasselijk – de roman speelt zich af op een Brugs chrysantenveld
rond het jaar 1929. Arabella, de eigenzinnige dochter van de chrysantenkweker –
de baas, zeg maar – besluit op een dag haar schoolboeken voor een paar maanden
in de hoek te zetten en zichzelf een schort aan te trekken. Op het veld hoopt
ze de warmte en de verhalen te vinden die haar afstandelijke en zwijgzame
moeder haar weigert.
In tegenstelling tot de moeder, die heelder dagen vanuit het
slaapkamerraam naar de werksters zit te kijken, zijn de vrouwen op het veld
inderdaad wat meer rad van tong. De West-Vlaamse woordenschat die Taveirne
vooral in de verhalen van de werksters laat doorsijpelen, zorgt ervoor dat de
setting van de roman en de personages – met name de werkvrouwen – echt tot
leven komen. Het is desondanks geen boek dat alleen toegankelijk is voor mensen
van de streek. De dialectwoordenschat wordt op een begrijpelijke manier
vervlochten met het mooie Nederlands van Taveirne, die op een beschrijvende
manier vertelt over kerkhofblommen, klassenverschillen en kinderlijke
naïviteit.
Kerkhofblommenstraat speelt niet alleen
in de titel met de erfenis van Guido Gezelle, die andere Brugse dichter. De
dode dichter speelt ook in de rest van de roman een prominente rol. Het graf
van Gezelle, op het kerkhof achter het chrysantenveld, wordt in de roman een
plaats waar belangrijke verhaallijnen samenkomen. Het is de plek waar jongens
en meisjes in het donker afspreken om te foefelen, maar het is ook de plaats
waar zich voor Arabella een familiegeschiedenis heeft afgespeeld die ze voor
zichzelf heeft verdrongen. Het is de plaats waar al die dingen met elkaar
verbonden zijn, zo blijkt aan het einde van de roman.
Kerkhofblommenstraat is zeker geen perfecte roman (niet alle
details zijn even geloofwaardig en het ritme van het boek is soms een beetje
zoek), maar het is wel een roman die veel lezers zal kunnen charmeren. Kerkhofblommenstraat is een triest
familieverhaal, maar wel een met veel komische momenten. Het is een verhaal
over sociale strijd, klassenverschillen en de macht van het geld, maar het is
ook een inkijk in de goedgelovige geest van een vijftienjarig meisje, door wier
ogen serieuze thema’s als klassenverschillen meteen veel minder zwaar worden.
En zelfs als je je daardoor niet aangesproken voelt, is de aaneenrijging van
oude Brugse woordjes amusant genoeg om dit boek op te pakken en er geen spijt
van te krijgen.
Lara Taveirne: Kerkhofblommenstraat, Prometheus, Amsterdam 2018, 310 p.
ISBN 9789044632408. Distributie Pelckmans Uitgevers
deze pagina printen of opslaan