Vertaald proza

BOEKEN NR. 5, MEI 2018

Maeve Brennan: De twaalfjarige bruiloft en andere verhalen

door Katja Feremans

Maeve Brennan (Dublin, 1917-New York, 1993) was zeventien toen ze vanwege haar vaders politieke carrière met haar ouders mee verhuisde van Dublin naar Washington DC. Toen haar familie in 1947 naar Ierland terugkeerde, besloot zij haar geluk te gaan beproeven in New York. Ze zag er goed uit, had gevoel voor humor, was rad van tong en beschikte over een scherpe pen, stuk voor stuk kwaliteiten waardoor ze werd opgemerkt door The New Yorker. Ze trad toe tot de redactie en schreef voor het vermaarde weekblad jarenlang haar ‘Talk of the Town’-columns, waarin ze het leven in Manhattan becommentarieerde. Ook haar kortverhalen werden vanaf 1953 door The New Yorker gepubliceerd.
 
De zeven onderling samenhangende verhalen in De twaalfjarige bruiloft spitsen zich toe op het wel en wee van het Ierse gezin Bagot in een voorstad van Dublin. De bundel opent met het titelverhaal. Martin en Delia zijn twaalf jaar getrouwd, maar geen van beiden zinspeelt op die huwelijksverjaardag. Na een lange werkdag komt Martin thuis en haast zich naar de kamer die speciaal voor hem is ingericht, zodat hij zich er kan terugtrekken zonder zijn slapende gezin te storen. Wanneer hij op de verse bloemen botst, die Delia er heeft neergezet, bekruipt hem het gevoel dat zijn vrouw hem in de val heeft laten lopen: ‘Of ze nu sprak of niet en of ze in de kamer was of niet, toch kreeg ze het voor elkaar hem verwijten te maken. Er viel niet aan haar te ontsnappen’.
 
In hetzelfde verhaal bedenkt Delia dat ze allemaal veel gelukkiger zijn, als Martin niet thuis is. Niet alleen zijzelf en hun twee dochters, zelfs de hond en de twee katten varen naar haar gevoel beter bij zijn afwezigheid. In een paar van de volgende verhalen zien we een glimp van Delia’s broze geluk, wanneer ze alleen is met de huisdieren en de kinderen - ze koestert ook de herinnering aan haar oudste, Jimmy, die tien zou zijn als hij drie dagen na zijn geboorte niet was gestorven.
 
Hoe een mengeling van angst, schaamte en schuldgevoel de onderhuidse spanning bij de Bagots voedt en hun geluk vertroebelt, heeft Maeve Brennan heel sober en trefzeker in beeld gebracht. De subtiele zwart-witillustraties in de Nederlandstalige uitgave gaan goed samen met de nuchtere, maar tegelijk invoelende toon van de schrijfster.
 
In ‘Liefdesbronnen’, het laatste en tevens langste verhaal, verschuift het perspectief van Delia naar Martins zevenentachtigjarige tweelingzus, Min, een wrokkige oude vrijster. Nu Martin is gestorven - Delia overleed zes jaar eerder al - blikt Min terug op het gezin, waarin ze met Martin en nog twee zussen opgroeide en waarin geen van de vrouwen hoog opliep met Delia. Ze zoomt tevens in op haar broers trouwdag en geeft toe hoe gekrenkt ze was, toen hij voor Delia koos. Verder onderstreept dit afsluitende verhaal hoe alle hoofdpersonages in deze bundel in hun eigen afgebakende werkelijkheid vastlopen.
 
Banale huiselijke situaties bedekt Maeve Brennan met een onheilspellend waas. Voortdurend is Delia in de weer met tapijten luchten, bloemen schikken, gordijnen wassen, een nieuwe sofa een plek geven, de tuin verzorgen, maar niets daarvan herstelt de verloren gegane intimiteit tussen haar en Martin. Allebei lopen ze op eieren en zien er angstvallig op toe geen dingen aan het licht te brengen die de beklemmende situatie nog meer op de spits zouden drijven.
 
Het huis in de smalle, doodlopende straat in Dublin is hun toevluchtsoord, maar tussen de met zorg ingerichte kamers zijn muren opgerezen, waar meer dreiging dan redding van uitgaat. Het gebrek aan geborgenheid en de daaruit voortvloeiende kwetsbaarheid van de mens zijn terugkerende onderwerpen in het werk van de Iers-Amerikaanse schrijfster. Die thematiek sloop vanaf het eind van de jaren zeventig tragisch genoeg in Maeve Brennans eigen leven binnen: ze geraakte zowel geestelijk als financieel aan de grond en zwierf ontheemd van het ene tijdelijke onderkomen naar het andere, tot vrienden haar lieten opnemen in een verzorgingstehuis, waar ze in 1993 overleed.
 
Maeve Brennan: De twaalfjarige bruiloft en andere verhalen, Athenaeum – Polak & Van Gennep, Amsterdam 2017, 163 p. : ill. ISBN 9789025308322. Vertaling van Christmas eve and other stories door Rosalien Van Witsen. Distributie L&M Books 

deze pagina printen of opslaan

Nieuwe recensies

BOEKEN NR. 3, MAART 2024

Binnen in de aarde is een berg

Hester Knibbe

De zomers

Ronya Othmann

Het mensenschip

Autran Dourado

Onze James. De vrouwen van Ensor

Jan Bultheel, Eric Min (nawoord)

Woestijnpassages

Emmelien Kramer

naar overzicht

JEUGDBOEKEN NR. 3, MAART 2024

Een toren van tijgers

Lizette de Koning, Gareth Lucas (ill.)

Eenbeen

Thijs Goverde

Roofvogels. De mooiste en machtigste dieren in de lucht

Walter De Raedt, Joris De Raedt (ill.)

Salto

Arndís Thórarinsdóttir, Linde Faas (ill.)

Springlevend

Saskia de Bodt

naar overzicht


ontwerp: Ann Van der Kinderen   |   programmatie: dataweb   |   © MappaLibri